eclaf!
Yasemenle Eldar üzlerini çevirdikde elindeki silahı onlara tutub qezeble baxan Aydını ve qorxudan böyümüş gözlerle Aydına baxan Leylanı gördüler. Yasemen Eldarın qorxudan donmasından istifade edib elini onun ellerinden xilas edib biraz kenare çekildi.
Aydın qezeble az qala bağıraraq dedi:
-Sen hansı cüretle menim arvadıma toxunursan?
Eldar Aydının elindeki silahdan qorxub kekeleyerek nese demeye çalışdı:
-Me...men...men...görün...göründüyü kimi de..deyil.
Leyla Eldarın qorxudan her şeyi etiraf edeceyini anlayıb Aydının qolundan tutub dedi:
-Aydın deymez...redd ele ikisinide getsin. Belelerinin qanına elini bulağama deymez.
Aydın Leylanı bir eliyle ele güclü itelediki Leyla
arxasındaki divara çırpıldı. Gözünü Eldardan çekmeden qışqırdı:
-Sen qarışma Leyla! Sağ ol meni ayıltdığın üçün, amma bundan sonrasının sene dexli yoxdur!
Artıq Leyla da qorxmağa başlayırdı. Aydının silah çekeceyini heç düşünmemişdi. İstediyi sadece Yasemenin heyatının mehv olması idi, lakin kimsenin ölümüne bais olmağı heç istemirdi.
Aydın hele de silahı Eldara tuşlamış veziyyetde Yasemene baxıb soruşdu:
-Sevirsen onu?
-Ne? Men onu?
-Onu sevirsense sizi bağışlaya bilerem. Menim evimden redd olub gedersiz birlikde!
-1 deqiqe, yeni sen ona inanırsan?
Aydın:
-Gözlerimle gördüyüm şeylere inanıram. Xahiş edirem inkar etme, bu mene daha çox ezab verir. İkinizde gedin burdan-deyib silahını aşağı saldı.
Yasemen Aydına yaxınlaşıb:
-Senin caseretin çatmaya biler, amma menim cesaretim çatar-deyib silahı onun elinden dartıb aldı. Tam qarşısındaki Leylaya teref tutub dedi:
-Bilirem, her şeyi sen planlamısan.
Leyla biraz çekinse de Yasemenin heç ne etmeyeceyini düşünüb dedi:
-Sen ne danışırsan? Öz günahını menim üstüme yıxmağa çalışma. Senden bele bir şeyi heç gözlemezdim.
Yasemen kinayeyle gülümseyib:
-Demek öz xoşunla demeyeceksen? Onda menden incime-deyib silahı Eldara tuşladı.
-Eldar bu işde senin de elin var. Düzünü de!
Eldar da Yasemenden qorxmadığı üçün etiraz etmeye

<< 1 ... 48 49 [50] 51 52 ... 94 >>