özümüz baxacayıq mecburen.
-Yasemen sen uşağa baxa bilersenki güya?
Yasemen Aydına kinayeyle baxıb:
-Pah, niye baxmıram? Senden ferqli olaraq menim instinkim var.
-Aaa, elemi. Bes o mehşur "instinkin" bu gelen iy haqqında ne deyir?
Yasemen burnunu tutub:
-Burdaki birinin tecili süretde uşaq bezi almalı olduğunu-deyib eliyle Aydını işare etdi.
Aydın çaresizce çiynini çekib ayağa qalxıb dedi:
-Yaxşı... Başqa nese lazımdı?
-Bilmirem. Deyesen bu uşağa yemek de almaq lazımdır.
-Meselen ne?
-Toyuq döner ve ayran... Of Aydın ne olacaq, süt almalısan. Demek bele uşaq bezi, süt ve manna, birdeki emzik. Biraz tez ol çünki ağlamaq isteyir deyesen.
Aydın "oldu" menasında başını yelleyib gödekcesini götürüb getdi.
Aydın getdikden sonra Yasemen uşağa baxıb öz-özüne danışmağa başladı:
-Göresen doğurdan Aydının uşağıdı?. Eslinde o qeder de oxşamır. Yeni Aydın saçları-filan qaradı, bu ise küren. Amma emin olmağın tek yolu var, eger qarşısına çıxan her qızı öpmeye çalışsa, demeli 100% onundu. Of, her şey güya ela gedirmiş kimi, bir de bu uşaq. Amma şirindi...

Aydın da geldikden sonra ikisi uşağa baxmağa çalışdılar. Lakin her anasından ayrılan uşaq kimi, bu körpe de gece boyunca ağladı. Yeni evliler ne qeder çalışsalarda onu sakitleşdire bilmirdiler, sonunda uşağa baxmağı növbeye qoydular. Amma bütün bu çetinlikleri sadece bir gece de yaşamışdılar.
Seher metbexde seher yemeyi yemeye çalışarken Aydın qucağındaki durmadan ağlayan uşaqdan bezib Yasemene dedi:
-Bilirem menim növbemdi, amma nolar birazda sen bax.
-Aydın sen birazdan işe gedesen, bütün günü men baxmalı olacam onsuzda.
-Amma uşaq isteyen men deyildim. Uşağı sen istedin ve o geldi.
-Ha ha ha. Amma
bu uşağında atası sensen.
-Deyilem!
-Sensen.
-Dedimki deyile- Aydının sözünü çalan qapının zengi kesdi. Aydın uşağı Yasemenin qucağına verib esebi şekilde qapını açmağa getdi. Qapını açdığı anda dünenki qızın göz yaşları içersinde qarşısında dayandığını gördü:
-Sen...
Qız:
-Yalvarıram uşağımı mene

<< 1 ... 58 59 [60] 61 62 ... 94 >>