kiçik dükkanı gösterdi. Aydın getdiyi anda telefonunu çıxarıb 3gün evvel Aydının telefonundan gizlice götürdüyü nömreye zeng etdi. Yasemen cavab verdi:
-Alo.
-Yasemensiz?
-Beli, siz kimsiz?
-Men sizinçün heç kim. Eriniz üçün kim olduğumu anlamaq isteyirsizse sakitce indi eşideceklerinize qulaq asın.
-Ne? Heç ne başa düşmedim.
-Başa düşmeyiniz lazım deyil, sadece sessizce qulaq asın-deyib telefonu "mikrofon" rejimine qoşub üzü üste masaya qoydu...
Aydın nömreni gördüyü anda tanımışdı. Bu onun "Gözelim" deye qeyd etdiyi nömre-Yasemenin nömresi idi. Sakitce telefonu qulağına aparıb pıçıldadı:
-Yasemenim...

Yasemen sakitce Aydının dediklerini dinleyirdi. Amma axırda özünü saxlaya bilmeyib ağlamağa başladı. Qelbi ele qırılmışdı ki... Bütün bunları bitirmek isteyirdi. Aydının "Yasemenim" sözünü eşidib, onun telefonda olduğunu anlayıb özünü toplayaraq son sözlerini demek istedi. Yeterince incidilmişdi ve bundan bezmişdi artıq. Derinden nefes alıb özünden emin şekilde söze başladı:
-Bağışla Aydın.
-Ne?
-Evvelki heyatını elinden aldığım üçün meni bağışla ve narahat olma, heyatını sene qaytarıram. Men beleyem ve ömrümün sonuna kimi bele olacam. Bizimki bir oyun idi ve bu oyun da artıq bitdi! Sen öz heyatını yaşa, men de öz heyatımı. Elvida-deyib telefonu söndürdü.

Aydın eşitdiklerinin tesirinden çıxa bilmirdi. Beyninde durmadan bu fikir seslenirdi: "men onu itirdim...". Bu
cümleden dehşete gelirdi sanki. Ruhsuz halda üzünü çevirdikde Xeyalenin hele de sevincle gülümsediyini görüb pıçıldadı:
-Öldürecem seni...
Xeyale:
-Ne?-deyib teeccüble Aydına baxdı.
Aydın bedeni saran qezeble ayağa qalxıb bağırdı:
-Öldürecem seni! Sene göre Yasemeni itirdim men!
-Aydın sen ne danışırsan? Men seni ondan xilas etdim.
-Ne xilas? Sen meni sevdiyim qızdan ayırdın!
Xeyale:
-Ne sevgi Aydın? Sen onu sevmirsen, seve bilmezsen. Men seni bir ömürü elil bir qızla keçirtmekden xilas etdim. O qız ele qürursuzduki, onu sevmeyenle evlenib. Uşaq meselesini öyrenenden sonra bele

<< 1 ... 65 66 [67] 68 69 ... 94 >>