anlıq qapının ağzında dayanıb eve baxdı, gözlediyi kimi Yasemenin getdiyini hiss etdi. Acı-acı gülümseyerek elindeki şüşedeki içkiden bir qurtum içdi. Asta addımlarla Yasemenin otağına teref getdi. Otağa girib, daha da ireli getmeye cesaret etmeden divara söykendi. İçkiden biraz daha içib öz-özüne danışmağa başladı:
-He Aydın, bu otağa üçüncü defedi gelirsen. İkisinde öz günahın ucbatından qovuldun, indi ise ömrünün sonuna kimi bu otaqda qala bilersen-deyib qeh-qehelerle güldü, birden gülmeyini kesib devam etdi:
-Ömrünün sonuna kimi tenha, Yasemensiz qal burda. Çünki sen Yasemene layiq olmayan eclafın birisen! Amma onsuz yaşaya bilmirem...bacarmıram... Meni terk etdiyi heç bir gün deyil men artıq ölürem, onsuz bir ömür...
Aydın gücsüzce yere çöküb, divara söykenerek pıçıldadı:
-Demeli sevmek " Cemile Memmedli Facebook/ Qadinlar Mekani Sehifesi" bele imiş. Eh Aydın eyni günde heyatında ilk defe sevmeyi, sevib itirmeyi ve sevdiyin üçün ağlamağı öyrendin-deyib gözünden axan bir damla yaşı elinin tersiyle sildi.
Bütün geceni eyni yerde, gözlerini bir nöqteye dikerek arada içkisinden içerek keçirdi...

Yasemen ise Niluferin evinde, yataqda uzanmışdı.
Telefonu söndürdükden sonra dayanmadan hönkürmüşdü, artıq o evde qala bilmezdi. Ne qeder sevse de, Aydın onu istemezken onunla yaşaya bilmezdi. Gücle özünü toplayıb Nilufere zeng etmişdi, refiqeside halını anlayıb tez yanına gelmişdi. İkisi birlikde çamadanını hazırlayarken bele Yasemenin gözünden durmadan yaş axırdı. Sonunda evden çıxmaq isteyende bir anlıq dayanın üzüyüne baxdı Yasemen. Aydın barmağına taxdıqdan
beri çıxartmamışdı onu, daha doğrusu çıxartmaq istememişdi. Bir anlıq ona diqqetle baxıb, qetiyyetle çıxarıb atırdıki üzüyün içerisine yazılmış yazı diqqetini çekdi:"Sonsuzadek menimsen Gözelim"-cümlesini oxuduqda özü de hiss etmeden göz yaşları içersinde gülümsedi...

İndide qaranlıq otaqda üzüyüne diqqetle baxıb qerar vermeye çalışırdı...Artıq seher her ikisi qerarını vermişdi...

Yasemenle

<< 1 ... 67 68 [69] 70 71 ... 94 >>