baxdı, Yasemenin başını razılıq menasında
yüngülce yellediyini görüb istemesede ayağa qalxdı. Aydına tehdidkar baxışlarla baxıb, yandaki otağa keçdi.

Tek qaldıqları anda Yasemenin Aydın içeri keçdikden beri başlayan heyacanı daha da artdı. Qelbi ne qeder qırılsa da, Aydını gördüyü anda onu hele de çox sevdiyini anladı. Mümkün olduqca ona baxmamağa çalışırdı, çünki bilirdi Aydına baxdığı anda gücle yaratdığı soyuq ifadenin yox olub, ona sevgi dolu baxışlarla baxacağını. Amma yox, o bir qerar vermişdi artıq...

Aydın stulunu Yasemene yaxınlaşdırıb, elindeki buketi ona uzadaraq dedi:
-Senin qeder gözel olmasa da senin üçündü.
Yasemen elini uzadıb buketdi tutdu. Aydın buraxdığı anda, bilerek buketi yere salıb süni teessüfle başını yelleyib:
-Bilmeden oldu, heyif. Amma yerdeki parkete çox yaraşır, ele orda qalsın-deyib kinayeyle gülümseyerek Aydına baxdı.
Aydın Yasemenin bu hereketinden biraz tutulsada zorla gülümseyerek:
-Nece isteyirsense gözelim.-deyib derinden nefes alıb devam etdi:
-Yasemen men üzr isteyirem bağışla meni. İnan her şey Xeyalenin planı imiş. Bilirsen Renanı da o gönderibmiş. Boynuma alıram, men böyük sehv eledim ve çox peşmanam. Amma emin ol onunla aramızda heç ne olmayıb, heç elini bele tutmamışam. Meni bağışla, qayıdaq evimize. Söz her şey yaxşı olacaq, esil aile kimi olacayıq. Hem men seni...

Aydının sözünü bayaqdan ona boş nezerlerle baxan Yasemen kesdi:
-Yanılırsan Aydın, biz esla esil aile olmayacağıq, esla... Problem senin o qızla ne yaşaman deyil, problem sensen. Daha doğrusu problem bizim uşaqcasına emellerimizdi. Evlenmeyimiz xetaydı ve buna devam etmeyin ancaq ikimize zereri olacaq.

Aydın Yasemenin bu qetiyyetinden biraz çekinse de, "yox gözelim, seni bu qeder severken itire bilmerem"-düşünüb:
-Sene ele gelir. Men evlenmeyimize peşman deyilem ve esla peşman olmayacam-deyib gülümsedi.
Yasemen:
-Nece peşman olduğunuzu özünüz dünen etiraf etmişdiniz Aydın bey. Hem bizim evliliyimiz onsuzda oyun idi-deyib kinayeyle

<< 1 ... 70 71 [72] 73 74 ... 94 >>