ağlar, üreyim bir köz,
"Sevirem" sözü- o nece bir söz?
Qelbim hayqırdı, özüm deyemmedim.

Bu sevgidirse, eşit sevgilim
Seni sevirem, sevirem dedim.
Qınama meni eziz sevdiyim.
Sevgimin qedrini men bilemmedim.

Sevgimi çox incidir, yoxsa sevgilim?
Onsuz bir günüm, olub bir ilim.
Seni sevirem, bunu bil sevgilim.
Bir ömür senindir bu deli üreyim...
Aydın mahnını bitirib gözlerini hele de Yasemenden çekmeden gülümsedi.

Nilufer ve Yasemen bu jestden donub qalmışdılar. Musiqi, sözleri ele gözel idiki... Sonunda özüne gelen Nilufer pıçıldadı:
-Jasmin Aydının niye indiye kimi bu qeder çox sevgilisi olduğunu anladım. Biraz axmaq-filandı amma romantikadan başı çıxır.
Yasemen üzünü çevirib vecsiz nezerle refiqesine baxıb, başını yelledi. Telefonunu çıxarıb Aydına zeng etdi.

Aydın telefonuna gelen zengin Yasemenden olduğunu görüb, qalib gelmiş kimi gülümseyerek telefonu açdı:
-Xoşuna geldi gözelim?
-Menim şeirimle, mene serenad oxuman?
-Neynim, çox gözel şeirdi, men esla belesini yaza bilmezdim. Hem bezi yerlerini deyişdirmişem, sen "deyemmedim" yazmışdın. Yasemen bağışladın meni?
-Anlamırsan he Aydın? Senin sözlerin meni incitmedi, ayıltdı. Sen meni bele qebul etmek istemedin ve ya ede bilmedin. Bu ne o qızla, ne de senin sevgine inanmağımla bağlı deyil, bu menim özüme olan hörmetimden yaranan problemdi. Men bir ömürü seninle "göresen o menden utanır? Peşman deyilki? Bezmeyibki?" suallarından eziyyet çekerek yaşaya bilmerem. Yeni sen ne etsende, artıq biz esla bir yerde ola bilmerik. Meni anlamağa çalış. Men seni bağışlamışam, sen meni bağışla...
Aydın eşitdiyi sözlerden donub qalmışdı. Eslinde her şeyin düşündüyünden daha ciddi olduğunu anladı. Yasemenin sadece qısqanclıqdan, ona xeyanet edildiyini düşündüyünden bele etdiyini zenn edirdi, amma Yasemenin incikliyi daha derin imiş. Bir anlıq ne deyeceyini bilmedi. Düşündü: "bir ömür Yasemenle keçirsem peşman olmaramki? Yasemensiz keçen her saniyeme peşmanken, onla keçen günlerime peşman olmaq..."-bu

<< 1 ... 73 74 [75] 76 77 ... 94 >>