ondan almaması üçün yalvarmaq keçirdi. Amma nece edeceyini bilmirdi. Sadece üreyinden "ALLAHım yalvarıram"-deye keçirmek gelirdi elinden. Artıq 1 saatdan çox idiki o veziyyetde idi ve özü de hiss etmeden gözlerinden yaş süzülürdü. Birden kiminse içeri girdiyini hiss etdi. Bir qoca qarşısında sübh namazı qılmağa başladı. Namazı bitirdikden sonra sevincle şükr edirdi durmadan. Birden arxaya çevrilib ona bayaqdan teeccüble baxan Aydına baxıb
gülümseyerek dedi:
-Cavan oğlan ne olub?
Aydın teeccübden çıxıb:
-Men...men dua etmeye gelmişem-deyib gözlerini yere dikdi.
Qoca:
-Bele dua edilmez oğlum.
-Bes nece? Men neyi düzgün etmirem?
-Eger dua edeceksense bir düşün. Doğurdan dua etmeye deyer? Senin yaşındakılar çoxu pul, maşın, var-dövlet kimi fani şeyler üçün dua edir. Dua ALLAHdan ne ise xahiş etmekdi. Alemlerin Rebbinden ele boş şeyler istemek düzgündü sence?
Aydın başını qaldırıb qocanın üzüne gülümseyerek baxıb dedi:
-Menim var-dövlete ehtiyacım yoxdur. Men heyatım üçün dua edirem.
Qoca teessüfle başını yelleyib:
-Bağışla oğlum. Nese xesteliyin var?- deyib diqqetle Aydına baxdı.
Aydın elini üreyinin üstüne qoyub:
-Var dayı. Ürek xesteliyim var. Bu gün axşam ya bir ömür xoşbext yaşayacam, ya da ölecem-deyib acı-acı gülümsedi.
Qoca biraz düşünüb:
-Oğlum bezen insan yad adama, doğmasından daha rahat derdini danışır. Sen de danış derdini. Dermanı mende olmaz belke, amma bura ALLAHın evidi, Yaradan mütleq eşider seni-deyib gülümsedi.
Aydın biraz tereddüt etsede, özünü toplayıb Yasemenle olanları danışmağa başladı. Danışdıqca Yasemeni ne qeder çox sevdiyini anlayırdı. Danışıb bitirdikden sonra çaresizce qocanın üzüne baxdı.
Qoca Aydının üzüne gülümseyerek baxıb dedi:
-Yalançısan a gede.
Aydın teeccüble:
-Ne? Men ne yalan demişem? Kime demişem?-dedi.
-Özüne demisen oğlum, özüne. Bu 1-2 aylıq sevgi deyil. Bu illerdir içinde böyüyen bir sevgidi. Özüne illerdir "sevmirem" deye yalan demisen. Bir herfin hökmüne boyun eymisen. Amma sevmisen oğlum, ölümüne

<< 1 ... 87 88 [89] 90 91 ... 94 >>