sevmisen. Boşuna özünü de, o qızı da incitmisen. Amma deyimki o qız da seni sevib, çox sevib, yoxsa senin bu axmaqlıqlarına dözmezdi. İndi ise get arvadının yanına ve o gözünü açanda yanında seni görsün.
Aydın iteatkarlıqla ayağa qalxıb qapıya teref getdi. Birden ayaq saxlayıb arxaya çevrilib gülümseyerek:
-Sağ ol dayı ve haqqlısan, men onu çoxdan sevirem.-deyib qapıdan çıxdı.

Artıq xestexana idi. Heç kesin etrafda olmamasına teeccüblense de,
bundan istifade edib reanimasiya şöbesine girdi. Yasemen xestexana çarpayısında huşsuz veziyyetde yatmışdı. Qoluna serumlar taxılmış, rengi ağarmış, qara saçları yastığın üzerine dağılmışdı. Aydın ürek ağrısı ile onu biraz seyr edib, yaxınlaşıb çarpayının kenarında diz çökdü. Yasemenin elini tutub danışmağa başladı:
-Yasemen...Yasemenim. Bilirsen men çox yalançı biriyem. Seni çox sevirem, amma indi yox, çoxdan sevirem. Seni sevmeye başlayanda hele 15 yaşındaydın. Qısa saçların vardı, durmadan dalaşırdıq. O qeder inadkar idin ki... Esebleşen de ele şirin olurdunki... Danışığın, gülüşün, gözlerini süzdürmeyin... Bezen tutulub qalırdım sende, bezen ele baxırdınki mene, nefes ala bilmirdim. Amma onda hele uşaq idin, ele bilirdim gelib-keçecek. Sonra başım çox qarışdı, instut-filan. " Cemile Memmedli Facebook/ Qadinlar Mekani Sehifesi",, Sene bir de fikir verende 18 yaşındaydın. Saçların uzanmışdı, gözelleşmişdin. Ele deyişmişdinki yaxınlaşmağa cesaret etmirdim. İnanmırdım seni sevdiyime. Özümü "sevmirem" deyib aldadırdım. Seni öpdüyüm an anlamışdım
ne qeder inkar etsemde sevdiyimi. Amma qorxdum, seni incitmekden qorxdum. Belke de sen adi qız olsaydın çoxdan etiraf ederdim sevgimi. Amma sen o qeder deyerli idinki özümü sene layiq bilmirdim. Sanki çemenlerde biten kiçik çiçeyim idin menim. Xırda, zerif, gözel...elini uzadıb dermeye cesaret ede bilmediyim çiçeyim. Amma ne çekdirdiyin eziyyetlerden sonra anladımki sevgim seni incitmez, amma içimde qaldıqca meni öldürecek. Sevdiyin insan senin evinde, senin arvadın olaraq

<< 1 ... 88 89 [90] 91 92 ... 94 >>