bağışlayacaq atan. Söz verirem. Gec de olsa bağışlayacaq. ,- deyib yeniden meni bağrına basdı.
Özüm de bilirdim belke de Camala qarşı eqoistlik edirdim. O meni bu qeder xoşbext etdiyi halda hele de ağlayıb onun da gününü qara edirdim. Ancaq onlar menim ailem idi. Arada iller keçse de onları sile bilmezdim.
Sonradan Jaleden eşitmişdim Terlan emi bir neçe defe bu mesele bağlı ile atamla danışsa da heç bir netice vermemişdi. Bunu gözleyirdim deye yalan deye bilmerem mene çox da tesir etmemişdi.

Yay ayları geldiyinden havaların istiliyi üstelik getdikce böyüyen qarnım meni olduqca sıxırdı. Son iki ayı da sağ-salamat bitirib övladıma qucağıma almağı arzulayırdım. Son üç-dörd gündür ise halım daha pisleşmişdi. Yataqdan dura bilmir, rengim de saralıb solmuşdu. Camalla Solmaz xala da meni bu veziyyetde görüb nigaran qalıb hekime ağarmağı isteseler de men gücle de olsa onları yaxşı olduğuma inandırıb bu halımı da havaların istiliyine bağlamışdım. Hemin günlerde İlahe bizi evine qonaq çağırıb gözel bir süfre açmışdı. Doğrusu getmeye heç cüre halım olmasa da İlahenin incimeyinden çekinib gücle de olsa hazırlaşıb onlara yollanmışdıq. Meni gördükde İlahe de narahatlıqla neler olduğunu soruşub ehvalımı xeber almışdı.
-Bu ne haldır? Yoxsa mamam seni incidir? ,- metbexde gülerek soruşub menim de ehvalımı düzeltmeye çalışırdı.
-Yox. Sadece havalar isti keçir deye mene de tesir edir. ,- gülümseyib qonaq otağına keçerek Solmaz xalanın yanında eyleşdim.

Hemin axşamı güc-bela ile başa vurub axır ki, eve qayıtmışdıq. Yorğunluqdan tez yuxuya gedib gecenin bir vaxtı qarnımdakı keskin ağrı ile oyanmışdım. Qışqırmamaq üçün özümü gücle saxlayıb ayağa qalxıb hamam otağına getmek istesem de buna gücüm yox idi. Elimi uzadıb ehmalca işığı yandırdıqda ise bir anlıq donmuşdum. Üst-başım eyni zamanda yataq bütün qana belek idi. Bir neçe saniyelik bu don veziyyetinden sonra qışqıraraq Camalı oyatmağa çalışırdım.
-Camal!! Camal oyan qurban olum!! ,- artıq ağlamağa başlamışdım.
Yuxulu

<< 1 ... 101 102 [103] 104 105 ... 174 >>