halda ne olduğunu evvelce derk etmeyen Camal meni bu veziyyetde görüb celd yataqdan qalxıb
-Ağlama. Dayan ağlama. Gedirik hekime. ,- telaşla dillenib eline keçeni eynine geyinib meni de qucağına alaraq maşına doğru apardı.
Yol boyu gah ağlayır, gah da Camala yalvarırdım ki, balama heç ne olmasın. Camal ise o qeder çaşmışdı ki, yola çıxana qeder özüne ancaqki gelmişdi.
-Heç ne yoxdur, ağlama. Uşaq da yaxşıdır sen de. Ağlama! ,- heyecanla, titreyerek bir eli ile maşını idare edib diger eli ile menim elimden tutmuşdu.
Özümü xestexanaya qeder gücle saxlamışdım. Hekimler meni bu halda görüb celd müayine otağına alıb yoxladıqda ağlaya-ağlaya balamın sağ-salamat olduğunu defelerle soruşsam bele heç bir cavab ala bilmemişdim. Tibb bacısı elimden tutub temkinle
-Faxire xanım her şey qaydasındadır. Ağlamayın. Birazdan deqiq bileceyik. ,- deyib meni sakitleşdirmeye çalışsa da hiss edirdim ki, yolunda getmeyen nelerse var.
Sesler bir-birine qarışmış, eyni zamanda çox qan itirmeyim neticesinde huşumu itirirdim artıq. Gözlerim yumulurdu ancaq balamın nece olduğunu öyrenmeden sakitlikle yuxuya gede bilmezdim. Gözlerim yumulu halda asta sesle dayanmadan "Balam necedir?" deye soruşsam da mene cavab veren yox idi..

Seher gözümü yeniden xestexana otağında açmışdım. Başımdaki küt ağrı, qarnımdaki sızıltı qarışıq sancılar ise dikelmeyime imkan vermirdi. Başımı yana dönderdikde ise Camalın xestexananın heyetini seyr etdiyini görüb ona seslemeye çalışdım, ancaq ona bele gücüm çatmırdı. Elimi qarnıma aparıb hele dünenki 7 aylıq şiş qarnımdan eser-elamet qalmadığını gördükde ise gücümü toplayıb yataqda dikeldim. Ağlıma gelem fikirleri düşünmek istemeyib gözlerim dolsa da her şey göz qabağında idi.
-Camal ,- ellerimi qarnımda çarpazlaşdırıb gözümü çekmeden gücle pıçıldadım.
Men sakit çıxan sesimden Camalın eşitmediyini zenn etsem de mene doğru addımlayıb stulu çekib yanımda oturdu.
-Faxire ,- günahkarlıq, qem-qüsse, keder daha neçe-neçe duyğuları bir söze sığışdırmışdı. Her

<< 1 ... 102 103 [104] 105 106 ... 174 >>