şeyi anlamışdım ancaq bunu asanlıqla qebul etmek niyyetinde deyildim.
-Çıx çöle. ,- üzüne bele baxmadan dillendim. Sesimdeki meyusluq bir anda hikke ve nifretle evezlenmişdi. Bu nifret kime, neye qarşı idi heç özüm de bilmirdim.
-Faxire ,- bu defe nisbeten emin tonda dillenib üzüme baxırdı.
-Camal çıx çöle. ,- elini iteledim.
Başını tutub bir neçe deqiqe sessiz qaldıqdan sonra heç ne demeden otaqdan çıxdı. Men ise özüm de bilmirdim ne his etdiyimi. Qışqırıb bağırmaq belke de en asan sakitleşmek yolu idi. Ancaq bu bele keçmirdi içimden. İndi tek isteyim tek qalıb Zamanın yarası sağalmadan yeniden açılan bu yaranı sağaltmaq idi. Ölü kimi sessizce yatağa uzanıb baxışlarımı yuxarı zillemişdim. Bilirdim, bu qasırğadan evvelki sessizlik idi..Bilirsiniz, bizi heyatda nelerse incidende en asan çıxış yolu etrafımızdakı yaxınlarımızı incidib, heyf çıxmaqdır. Men de Camala qarşı bunu etmişdim. Ayıq başla fikirleşsem peşman olub Camaldan üzr isterdim ancaq men indi ikinci övladımın ölüm xeberini almış bir ana idim. Başa düşürdüm, o da ata idi, ona da hedsiz ağır idi bunlar. Ancaq ne edim, özümle bacarmırdım. Qarşıdakı iki ayı hesretle gözleyib övladımı qucağıma almağa hazırlaşarken bu hadise meni ele hala salmışdı ki, her zaman her bir şeye reaksiya veren men indi susub oturmuşdum. Camal getdiyinden beri sanki nefes bele almır, gözümü ise zillediyim nöqteden ayırmamışdım. Bir neçe saat sonra tibb bacısı lazım olan iyneleri vurmaq üçün içeri keçdikde menim heç ne etmeden deli kimi sadece tavana zillenmiş gözlerimi görüb bir az çekinmişdi.
-Faxire xanım iynelerinizin vaxtıdır. ,- çox yaxın gelmeden çekine-çekine dillendi. Bu mene teeccüblü gelmemişdi, o günde yüzlerle xeste ile münasibetde olur ve menim bir addım sonrakı halımı az-çox tesevvür edirdi deye bir az uzaq dayanmışdı.
Men ise sesimi çıxartmadan olduğum kimi qalmışdım.
-Camal bey sizi narahat etmemeyimizi tapşırmışdı, ancaq bunlar size vurulmalıdı. ,- söze başlayıb yavaş-yavaş yaxına gelerek iyneleri

<< 1 ... 103 104 [105] 106 107 ... 174 >>