hazırlayırdı ,- Yeniden qanaxmalarınız ola biler.
İyneni qoluma batırsa bele men deyesen emelli keyimişdim deye heç ne hiss etmirdim. İşini bitirdikden sonra qapını örtüb otaqdan çıxdı. O çıxdıqdan sonra ise dilime getire bilmediyim sözler beynimden keçmişdi. Axı ne olmuşdu balama? Niye bunlar baş verdi? Niye men övladımı itirdim?..
Biraz sonra yeniden qapı açıldıqda bu sefer de tibb bacısı olduğunu düşünürdüm. Ancaq indi qarşımda günahkar, yorğun baxışlarla dayanan Orxanı gördükde hisslerim deyesen üze çıxmışdı ki, gözümden bir damla yaş süzülüb yanağıma düşdü. Orxan menim baxışlarımdan hemin andaca başa düşmüşdü ona ehtiyacım olduğunu. Yaxına gelib meni yataqda dikelderek möhkemce bağrına basdı. Men qışqırmaq istesem de o qeder dolmuşdum ki, sesimi çıxardıb ne ağlaya, ne de bir kelme söz deye bilirdim. Gözlerimi yumub özümü Orxanın qucağına buraxmışdım. Biraz keçmiş meni özünden aralayıb üzümü, ellerimi sığallayırdı.
-Sene çetindir, biz bunu başa düşürük. Ancaq Camalı özünden uzaqlaşdırmaqla eline heç ne keçmeyecek. Men lazım olduqda senin yanında olsam da o senin heyat yoldaşındır, her daim yanındadır.
Orxan sözlerinden sonra heç bir reaksiya vermediyimi görüb biraz daha oturduqdan sonra çıxıb getmişdi. O getdikden sonra yatağın üzerinde eyleşib yene seherden beri meni deli eden düşüncelere dalmışdım. Övlad itkisi ele bir hissdir ki, inanmıram hansısa sözlerle onu ifade etmek mümkün olsun. Men de indi qelbimdekileri kimese deyib rahatlamaq isteyirdim ancaq onlari dile getirmek üçün heç bir söz mene kifayet etmirdi. O sebebden bu zaman kesiyini özüm, tek başa vurmaq isteyirdim.
Axşama qeder tibb bacıları yeniden bir neçe defe gelib menim halımı xeber almış, hemçinin lazimi dermanları vermişdiler. Geceden bir xeyli keçmiş açılan qapıdan ise artıq emin idim ki, bu Camaldır. Gözleri qızarmış, çiyinleri düşmüş, bir günün içinde sanki 10 il qocalmış Camalı gördükde özüm de biixtiyar biraz dikelib ilk addımı ondan gözleyirdim. Yaxına gelib hemişeki istilik,

<< 1 ... 104 105 [106] 107 108 ... 174 >>