soyuqqanlılığı hiss olunurdu.
Övladımı o halda tesevvür edib halım yene qarışmış, ellerim, qollarım keyimişdi. Bu hala qalacağımı bildiyim halda ne etmişdimse özüm özüme etmişdim.
-Faxire xanım yaxşısınız? ,- dediyinden peşman olmuşdu ki, elimi tutub ovuşduraraq meni özüme getirmeye çalışırdı. ,- Faxire xanım!!
Gerisini xatırlamıram ancaq özüme geldikde Camal başımın üstünde narahatlıqla meni süzürdü. Gözümü açdığım anda telaşla elimi tutub
-Yaxşısan? Bilsem eger seni tek qoymazdım. ,- dillendi.
-Yaxşıyam, narahat olma. Mensure necedir? ,- nefesimi derib soruşdum. ,- Ağlamır ki?
-Yox. Mama başını qatır. Dedim sabah geleceyik.

Belelikle, iki gün ürek sıxıntısı ile qaldığım xestexanadan axır ki, çıxa bilmişdim. Eve çatdıqda Solmaz xala meni görüb ana nevazisi ile qucaqlayıb, teselli vermişdi. Düzdür, özü de bilirdi bu teselliler, deyilen sözler menim ne ezabımı azaldır, ne de övladımı qaytarırdı. Ancaq elimizden başqa ne gelirdi ki?..
Bir neçe gün sonra veziyyeti öyrenen anam da Orxanla birlikte bize gelmişdi. Yazıq qadın gah meni qucaqlayır, gah da dizlerine döyürdü.
-Senin taleyin niye bele alındı axı? Gün görmedin sen. ,- ağlaya-ağlaya meni sinesine sıxırdı.
-Mama ele deme. Allahın qismetidir. ,- deyib gözümden axan yaşı silib dikeldim. ,- Ne olsa da men Camal ile xoşbextem ,- gülümsedim.

Men heqiqeten xoşbext idim. Heç nede bextim getirmese de Camalın menim yanımda olmağı her şeye deyerdi. Her defesinde meni balaca uşaqtek ezizlemeyi, qayğıma qalmağı, hetta bezen öz eli ile yedirtmeyi, her gece meni özüne sıxıb yuxuya getmeyi, iş görerken gelib öpüşlere qerq etmeyi meni tebii ki, xoşbext edirdi. Onun her hereketinde, her sözünde, her baxışında sevgini hiss edirdim.
Bugünlerde meni ayaq üste saxlayan da ele Camalın sevgisi ile qızımın varlığı idi.

Yay bitmiş, payız öz soyuqluğu ile gelmişdi artıq. Bugünlerde İlahe de öz övladını qucağına almışdı. Eynile özü kimi gözel bir qızı da olmuşdu. Gözlerim dolaraq balaca Günayı qucağıma aldıqda

<< 1 ... 106 107 [108] 109 110 ... 174 >>