maşına doğru getdi.
-Kim dedi ki, men seninle gedirem? ,- gülerek deyib yeniden bize teref döndü. Raul, Orxanın cavabını eşidib qezeble bir neçe saniye dayandıqdan sonra celd yeriyib maşına eyleşdi.
Hemin geceni sağ-salamat bitirdiyimiz üçün üreyimde şükür edib eve doğru yol aldıq.
Men aileme xeyanet etmiş, menim üstümdeki eziyyetlerini yere vurmuşdum. Amma düşündükde qelbimde onlardan inciyir, xoşbext olmaq üçün atdığım addımı illerdir bağışlamadıqlarına göre bezen onları qınayır, bezen ise yene özümü günahkar kimi görüb onları haqqlı çıxarırdım..

Bütün bu baş verenlerden sonra günlerimiz sakitlikle keçir, uzun müddetdir derd-qem eskik olmayan heyatımızda hele ki, sabitlik var idi. Men her iki övladımın itkisini unutmamışdım amma bununla yaşamağı da öyrenmişdim. İşe gedib-geldiyim üçün daha evvelki qeder fikir çekmir, vaxtımı mümkün qeder qızımla Camala ayırırdım. Yeni övlad haqqında ise hele ki, düşünmürdüm. Yaşadıqlarımdan sonra bilmirdim bu xeber mene nece tesir eder. Men yeniden körpemin yolunu aylarla gözleyib bu hala qalmağa tab getire bilmez, ya da doqquz ay her an övladıma ne ise olacaq qorxusu ile yaşamağa döze bilmezdim. Bu sebebden hem men, hem de Camal yeni övlad haqqında fikirleşmirdik. Menim derd-qem yükümü azaldan en böyük kömeyim ise zaman-zaman oğlumun mezarını ziyaret etmeyim idi. Her defesinde baş daşını qucaqlayaraq özümü saxlaya bilmeyib göz yaşı axıtsam da ordan ayrıldıqda sanki her defesinde yenilenir, fikirlerim azalırdı..

Dekabr ayı idi. Havalar da getdikce soyumuş, artıq yeni ile hazırlıq görürdük. Bu yeni ilimiz ise biraz ferqli alınmışdı. Camalın tekidi ile bu yeni ili Bakıda keçirdecekdik. Axşam yemeyi zamanı fikrini ireli sürdükde gözlerim işıqlanmış, qısa müddet de olsa ferqli bir mühit mene yaxşı tesir edeceyini düşünmüşdüm. Solmaz xalaya ne qeder dil töksek de "Menim ne itim azıb oralarda? Siz cavan ailesiniz gedin gezin" deyib tutdurmuşdu. Camal da İlahe ile danışıb bir heftelik bizde qalmağı xahiş etmiş, belelikle

<< 1 ... 110 111 [112] 113 114 ... 174 >>