üreyimizde rahatlıqla yola çıxmışdıq. Yol boyu Camalın elini buraxmayıb dilde demesem bele, bu hereketimle ona teşekkür etmişdim. Bizim başımıza gele bilecek en pis hadiseler gelse de her zaman aile olmağı bacarırdıq. Men bezen özümden imtina edib, tenhalığa qapanmaq istedikde Camal elimi buraxmır, her daim yanımda olub yeniden meni heyata qaytarırdı. Düzdür, Camal çox nadir hallarda, barmaq sayıla bilecek qeder mene sevdiyini söylese de her baxışında ilk zamanlardakı sevgini, heyranlığı duyurdum.
-Bakının adı çekilende hemişe seninle bağlı xatireler gelir gözümün qabağına. ,- sesindeki nostalji notlarla dillendi.
- Biz sevgimizi orda yaşamışıq seninle. ,- ikimiz de gözümüzü yola çekmir, yeniden xatirelere dalmışdıq ,- Bakıda oxumasam belke de seni bu qeder yaxından tanıyıb seninle bu yola çıxmazdım. ,- bu sefer gülümseyerek dönüb Camala baxdım.
Axır ki, gelib Bakıya çatmışdıq. Hara getsem de fikirler menimle idi amma indiki halda hem Mensurenin yeni şeherdeki yeni mekanlara qarşı olan marağını, bu maraqdan doğan sevincini, hemçinin Camalın da bizi xoşbext etmek arzusunu görüb beynimde meni yeyib-bitiren fikirleri qısa müddetli de olsa kenara qoymuşdum. İller evvel bizim daimi görüş mekanlarımızdan olan bulvara ayaq basdıqda o vaxtlardakı xoş, evezolunmaz xatireler meni ele almışdı ki, Mensurenin eteyimden yapışıb ağlamasını bele eşitmemişdim. Camal Mensureni qucağına alıb sakitleşdirdikde özüme gelmişdim.
-Gör neçe il keçib, her şey deyişib. ,- Camalın elinden tutub başımı çiynine yasladım. Bir neçe saniyelik gözümün qarşısına iller evvelki Camal ile Faxire geldi; bu skamyalarda saatlarla oturub söhbetleşmelerimiz, utanıb sıxılaraq el-ele tutub gezişmeyimiz.
-Ne deyişse de kim deyişse de ,- zerif toxunuşu ile elini yanağıma qoyub özüne teref dönderdi ,- biz deyişmeyeceyik. ,- eminlikle söyleyib alnımdan öpdü.

Yeni ili qızımızla birlikte Camala sarılıb geleceye ümidlerle, üreyimdeki arzularla, xeyallarla qarşılamışdıq. Bir heftenin sonunda ise hazırlaşıb

<< 1 ... 111 112 [113] 114 115 ... 174 >>