yeniden rayona qayıtmışdıq.

Texmini yadımdadır, yeni ilden bir aya yaxın vaxt keçmişdi. Son zamanlar özümde deyişiklikler hiss edirdim. İştaham artmış, çekim de çoxalmışdı. Ağlıma hamile olduğumla bağlı fikirler gelse de adeten mende ürek bulantısı kimi hallar baş verdiyi üçün bu cür rahat olduğumu nezere alıb o fikri beynimden atmışdım. Ancaq bir ayın axırında döze bilmeyib hekimim Fira xanımın yanına yoxlanışa getmişdim. Başıma gelenlerden xeberdar olan Fira xanım özü de menim danışığımdan hiss edirdi ki, hele yeni bir övlada hazır deyilem. Analiz cavabları çıxdıqda diqqetle üzüme baxıb
-Düz fikirleşmişik. 7 heftelikdir uşaq. ,- deyib menim cavabımı gözleyirdi.
Belke de men naşükürlük ve ya eqoistlik edirdim betnimdeki övladıma qarşı laqeyd ve qorxu ile yanaşmaqla. Ancaq iki övladımın itkisinden sonra hele buna hazır olduğumu zenn etmirdim. Menim başımı tutub oturduğumu gören Fira xanım narahat baxışlarını mene zilleyib davam etdi:
-Faxire xanım men sizi başa düşürem. Yeni övlad üçün hele hazır deyilsiniz. Eger heqiqeten istemirsinizse.. ,- menim fikirlerimi tamlıqla qarışdırmamaq üçün sözünün ardını getirmedi.
Bir anlıq öz razılığımla övladıma qesd etdiyimi düşünmek ise mene bes idi ki, fikrimden daşınım. Gülümseyerek ayağa qalxıb
-Xeyr. Ne olsa da o menim övladımdır. ,- deyerek Fira xanımla sağollaşıb xestexanadan birbaşa mezarlığa yollanmışdım. Bura meni hansı qüvve getirmişdi bilmirem, havanın soyuqluğunu bele hiss etmirdim. Duyğularım o qeder qarışıq idi, bilmirdim gülüm yoxsa ağlayım. Betnimdeki övladımın bize, ailemize yeni arzular, yeni xoşbextlikler getireceyine ümid etsem de diger terefden her iki övladımın itkisini yadıma saldıqda qorxudan damarımda qanım donur, axmırdı sanki. Çalışıb pis fikirler ağlıma getirmesem de övlad kelmesi mende ele sağalmaz yara idi ki, inanmırdım ne vaxtsa bu itkileri yadıma salmadan tamlıqla xoşbext ola bilerem.
-O da seni tanıyacaq. Qoy böyüsün tez-tez getirecem senin yanına. ,- bir elim qarnımda diger elimle

<< 1 ... 112 113 [114] 115 116 ... 174 >>