baş daşını sığallayıb üzümdeki sünii tebessümle göz yaşı axıdırdım.
Özüme geldikde ayağa qalxıb bu xeberi Camala vermeyin sevinci ile eve yollandım. Camalın nece qarşılayacağı mene müemmalı gelirdi, ancaq inanmırdım ki, bu övladı istemesin. Eve geldikde axşama qeder canfeşanlıqla hazırlıq görüb, yemek bişirdiyimi gören Solmaz xala bir neçe defe menden bu şadyanalığın sebebini soruşsa da utanıb ona heç ne deye bilmemişdim. Axşam Camal geldikde o da mendeki deyişikliyi sezib göz-qaş edib ne olduğunu soruşsa da heç ne demeden sadece gülümsemişdim. Solmaz xala da bizim bu halımıza arabir başını bulayıb yemeyini yeyirdi. Gece Mensureni yatırdıqdan sonra yataq otağına girib Camalın sebrsizlikle meni gözlediyini gördükde gülmemek üçün özümü gücle saxlamışdım. Meni gördükde celd ireli atılıb
-Ne olub bugün sene demek fikrin var?! ,- deye eseble dillense de esebden çox marağın onu boğduğunu açıq-aşkar görüb gülümseyirdim.
-Ne olmalıdır ki? ,- hedsiz sakitlikle dillenib eynimi deyişmek üçün yanından keçib dolaba teref getdim. ,- Yeniden ata olmağını saymasaq. ,- arxam Camala teref dillenib maraqla onun reaksiyasını gözleyirdim.
Belimde iki el, boynumda Camalın nefesini hiss etdikde artıq aydın olmuşdu onun bu xeberi nece qarşıladığı. Meni özüne teref dönderib üzümü ovucları arasına alaraq üzüme, dodaqlarıma kiçik öpüşler qondururdu.
-Yaxşı daha besdir. ,- gülerek dillendim.
Menim bu sözümden sonra Camalın bayaqkı gülerüzlüyü getmiş, yerine fikirli biri gelmişdi.
-Faxire, sen buna hazırsan? ,- qelbimi qırmamaq üçün mümkün mertebe ehtiyatla soruşurdu.
Camalın üzümde olan her iki bileyinden tutub
-Bu bizim qismetimizdir, Camal. Bundan qaça bilmerik. Men her şeye hazıram. ,- dedim.
-Men inanmazdım ki, sen bu qeder güclüsen! Çox sağol her şeye göre!! ,- sözünü bitirib meni bağrına basdı..

Bir neçe günün içinde hamıya sevindiren eyni zamanda qorxudan xeber gedib çatmışdı. Solmaz xala ürekle bizi tebrik edib xeyir-dua vermişdi. Anamla Orxan da bize geldikde anam

<< 1 ... 113 114 [115] 116 117 ... 174 >>