sebrsizlikle gözleyirdik..
İlk aylarda övladımla bağlı her an, her deqiqe qorxu ile yaşayıb, ona nese olması heyecanı ile geceleri bele düz-emelli yatmır, her defe hekim yoxlanışına üreyim ağzımda gedirdimse indi bütün bu qorxular, heyecanlar sovrulub getmiş, axır günlerimi qelbimdeki rahatlıqla keçirirdim. Etrafdakı her kes eynile menimtek bu qorxuları, heyecanları yaşayıb, menim yeniden itki yaşayacağımdan ehtiyat edirdiler. Bunu heç kim dile getirmese de hereketlerinden, baxışlarından keçirtdikleri hissleri duyurdum.
Doqquz aylıq bu yaşananlara, keçirilen hisslere sehere yaxın başlayan sancılar son qoymuşdu. Seherin ala-qaranlığında Camalla birlikte yola düzelib birbaşa xestexanaya getmişdik. Bir neçe saat davam eden ağrılı, dözülmez sancılardan sonra oğlumun sesini eşitmeyimle yuxuya getmeyim bir olmuşdu. Gözümü açdıqda hemişe xestexana otağında peşman, yorğun üz ifadesi ile gördüyüm Camal bu sefer ferehle, sevincle menim yuxudan oyanmağımı gözleyirdi. Onu bele gördükde men de ister istemez gülümseyib Camala baxırdım.
-Oyandın. ,- oturduğu stuldan ayağa qalxıb mene teref geldi ,- Yaxşısan? Ağrımırsan ki?
-Yaxşıyam. ,- xoşbextlikden idi deyesen üzümdeki gülüşü gizlede bilmirdim ,- Oğlum hanı?
-İndi getirecekler. Gözle xeber verim oyandığını. ,- tutduğu elimi öpüb qapıya teref getdi.
Bir az keçmiş tibb bacısı oğlumu qucağıma verdikde otaqdakı her kesin varlığını unudub nezerlerimi oğluma dikmiş, öz xeyallarıma, öz daxili alemime qapılmışdım. Hele ovuc qeder olan üzünü sığallayır, yanaqlarına xefif öpüşler qondururdum. Oğlumu sağ-salamat qucağıma almaq hardasa mene möcüze kimi görünse de indi bu kiçik varlığın qollarımda ailemize xoşbextlik getirdiyini görmek mene ümmansız denizlertek sonsuz ümidler bexş edirdi. Bir neçe deqiqe erzinde oğlumun böyüdüyünü, kiçik addımlarla bağçamızda gezişdiyini, söz tutmayan dili ile bizi seslemeyini xeyalımda canlandırıb gülümseyirdim. Menim beynimdekileri az-çox yeqin eden Camal qapıldığım düşüncelerden meni ayırmamaq

<< 1 ... 115 116 [117] 118 119 ... 174 >>