anlarda ailemi xatırlayıb bu günde yanımda olmadıqlarına göre qeherlenib heyflensem de yanımda övladlarımı ve Camalı görüb xoşbextlikle bitirmişdim hemin geceni..

Bir neçe gün sonra anam da Elmanı görmeye geldikde qadın sevincinden gelenden gedene qeder göz yaşı axıtmışdı. O da artıq menim ailemle, övladlarımla xoşbext olmağımı isteyirdi..

Getdikce böyüyüb ala gözleri ile hamının sevimlisine çevrilen Elman o qeder nadinc uşaq idi, bezen esebden, sebrsizlikden az qala oturub ağlayırdım. Derd-azarı ise sadece qucaqdan yere enmemek idi. Solmaz xala da Camal da mümkün qeder Elmana baxıb menim bir az dincelib, bir tike yemek yemeyime kömek etseler de heç bir xeyri olmur, Elman ancaq menim qucağımda sakitlik tapırdı sanki. Buna göre Camal mekteble danışıb menim üçün bir neçe aylıq icaze almışdı. İnanmırdım men işe getsem Elman evde sakit qalar.
Qış ayları gelmiş, Elman artıq dörd aylıq idi. Evvelkine nisbeten sakitleşib nenesi ile de qalırdı deye men de rahat işe gedib-gelirdim.
Nadincliyi keçib getse de indi zeif uşaq olduğuna göre qış aylarında tez-tez xestelenir, demek olar, her hefte gözümüzü xestexanada açırdıq. Her defesinde Elmanın hekimi Gülya xanım bizi gördükde gülümseyib "Elman yene qonağımızdır" deyerek otağına devet edirdi bizi. Bizim üçün ağır keçen qış aylarını bitirmişdik, nehayet.
Mart ayında havalar artıq yavaş-yavaş isinmiş, her kes bayrama hazırlaşırdı. Novruz bayramında Terlan emigili tebrik etmek üçün axşamüstü hazırlaşıb onlara yollanmışdıq. Her il atamgil de Terlan emigile gelib bayramlarını tebrik edirdi. Bilmirdim niye, ancaq hiss edirdim ki, belke bu defe qarşılaşdıqda atam menim de artıq iki övlad sahibi olduğumu görüb tek qızını bağışlayar. Yol boyu bu düşüncelere qapılıb sessiz dayanmışdım. Eve çatdıqda bir neçe deqiqe sonra Kemale xala qapını açıb bizi gördükde belli idi ki, bizi gözlemirdi.
-Üzr isteyirem xeber vermedik. Bayramınızı tebrik etmek üçün gelmişdik. ,- utanıb sıxılaraq axır dillendim.
-Çox sağolun qızım. Bağışla

<< 1 ... 118 119 [120] 121 122 ... 174 >>