neçe saat sonra Gülya xanım bizi otağına devet etdikde ayaqlarım ese-ese Camalla birlikte otağa gelmişdim. Gülya xanım gülerüzle bizi içeri devet etmişdi ancaq onun üz ifadesindeki qerarsızlığı menim kimi Camal da duymuşdu.
-Faxire xanım sizi ne tamlıqla ümidlendirmek ne de tamamile ümidinizi kesmek istemirem. Ancaq Elmanın veziyyeti ürek açan deyil. İnanın xestexananın bütün hekimleri onu yoxlayıb, analiz cavablarına baxıb. Amma ne olduğunu biz de bilmirik.
Bu sözler mene iller evveli xatırladıb gözümün qaralmağına bes etmişdi. Huşumu itirmemek üçün özümü gücle saxlayıb boğuq sesle dillendim:
-Bes nece olacaq?
-Men meslehet görerdim ki, Elmanı Bakıya aparın.
-Siz balaca uşağın ne derdi olduğunu 10-15 hekimle birlikte aydınlaşdıra bilmirsiniz?!! Daha neye oturmusunuz burda?! ,- bayaqdan beri yumruğunu sıxıb oturan Camal axırı sebri daşıb dillendi.
Gülya xanım bizi anlayıb sebrle Camalı başa salmağa çalışsa da alınmamışdı. Camal eseble qışqırıb bağırır, bu veziyyeti heç cüre qebul etmek istemirdi. Men ise deqiqelerdir bir elim stulda, başım aşağı olduğum kimi dayanmışdım. Menden ses çıxmadığını gören Camal yaxına gelib qarşımda yere oturdu.
-Ağlama, qurban olum. Gedirik Bakıya. Her şey yaxşı olacaq. Elmanı sağ-salamat eve qaytaracağıq. ,- üzümü sığallayıb artıq açıq-aşkar görünen üzündeki qorxu ile dillendi.
-O da Zaman kimidir. O da ,- sözümü axıra çatdıra bilmeden hönkürtü ile ağlayıb Camalı qucaqladım.
-Sakit ol. Söz verdim sene. Elmana heç ne olmayacaq. ,- qısa çeken sessizliyi ele Camal özü pozmuşdu ,- Sen özüne gel, men de burdakı işleri hell edim yola çıxaq. ,- başımla razılıq verib gücle ayağa qalxaraq otaqdan çıxdıq.
İki saatın içinde Camal her şeyi hell etmiş, artıq yola çıxmışdıq. Elmanın hereketsiz bedeni qucağımda ağlaya-ağlaya getmişdim bütün yolu. Saçlarını sığallayır, indi qucağımda yatan balamı belke de bir neçe gün sonra görmeyeceyimi ağlıma getirib sineme sıxdıqda bezen ağlamağım hönkürtüye qalxırdı. Tez-tez balamı özüme

<< 1 ... 121 122 [123] 124 125 ... 174 >>