birlikte olsaq da normal oturub söhbet etmemişdik. İndi ise aramızda yaranan bir-iki cümlelik söhbet her ikimize rahatlıq getirmişdi.
Seher içimdeki narahatlıqla yuxudan oyanıb Camalı da yanımda görmeyib celd xestexananın dehlizine çıxmışdım. Sebebini bilmirdim ancaq içimde vaxt keçdikde böyüyen narahatlıq az qala nefes almağıma da imkan vermirdi. Yeyin addımlarla oğlumun yatdığı otağın qapısına geldikde Camal ile Orxanın ses-küyünü, hekimlerin üzlerindeki narahatlığı görüb yene yaddaşım meni iller evvele aparmışdı. Zamanın ölümünde de eynile özümü bir anda bu ses-küyün içinde tapmışdım. Ancaq indi bunlar gözüme bulanıq görünür, az qala bütün xestexananı lerzeye getiren sesler qulağıma uğultu kimi gelirdi. Heç kime fikir vermeden otağa girib oğlumu görmek cehdime ise Orxan mane olmuşdu.
-Bacı dayan. Girme içeri. ,- qıpqrımızı gözlerle qarşımda dayanmışdı.
Orxanı iteleyib içeri keçdikde balamın cansız bedeni meni qarşılamışdı. Bütün bedenimi bürüyen qorxu, heyecan, titreme mene addım atmağa imkan vermirdi. İçimdeki ümidle balama yaxınlaşıb nefesini duymaq istesem de belke deqiqelerle başımı sinesine sıxmış, ancaq heç ne eşitmeyib Elmanı özüme sıxaraq gözümü bir nöqteye zilleyib qalmışdım.
-Faxire, bacı qurban olum bir deqiqe özüne gel. Ver uşağı mene. ,- elimden uşağı almağa çalışır, ancaq balamı ele sıxmışdım ki, inanmırdım kiminse buna gücü çatsın.
-Redd olun hamınız!!! ,- gözümü baxdığım nöqteden ayırmadan qışqırıb her kesin otaqdan çıxmağını, ele özümün de oğlumla birlikte bu otaqda ölmeyimi arzu edirdim..Esebimin güc geldiyi vaxt bir anda her kesi nece otaqdan qovmuşdumsa, bir neçe deqiqenin içinde hikkem sovrulub getmiş, sadece övladımın mende yenice açdığı yaranın sızıltısı qalmışdı. Ele bir halda idim ki, bedenim buz kesmiş, qelbim ise döyünmürdü sanki. Men ağlayıb üreyimi boşaltmağa, sakitleşmeye öyreşdiyim halda indi sadece Elman qucağımda gözümü divara zillemişdim. Deyesen hele de baş verenler mene çatmırdı. Hal-hazırda hiss etdiyim ise övlad

<< 1 ... 124 125 [126] 127 128 ... 174 >>