itkisinden daha derin, daha yaralayan, daha da meni yeyib-bitiren duyğular idi.
Gülümseyerek oğlumun bumbuz, göyeren üzünü sığallayıb
-Soyuqdur sene? Dayan, mama indi paltar getirsin. ,- deyib qapıya teref yöneldim.
Qapını açdıqda Orxanı, Camalı, hekimleri dehlizde görüb, fikir vermeden öz qaldığımız otağa keçmek isteyirdim, Orxan saxladı.
-Bacı dayan qurban olum sene. Uşağa..
-Elmana soyuqdur, Orxan. ,- sözünü yarımçıq kesib davam etdim ,- Hem uşaq neçe gündür heç ne yemir. Yemek vermeliyem. ,- Orxanın narahatlıqla gah mene, gah Elmana baxdığını görüb, yeniden gülümseyib yanından ayrıldım. Otağa geldikde Elmanı yatağın üstüne qoyub çantamdan qalın bir neçe paltar çıxardıb, Elmanla danışa-danışa geyindirib oğlumu özüme sıxdım.
-Sene o qeder iyne vurublar heç yuxudan da oyanmırsan. Daha qoymayacam sene nese etsinler. İndi ataya deyerik bizi aparsın bacının yanına. ,- sözümü bitirib başımı qaldırdıqda Orxanla Camal qarşımda dayanmışdı.
-Faxire ,- Camalın sebrini basaraq adımı seslemeyine üzüne baxıb gülümseyerek cavab verdim:
-Biz de senin yanına gelirdik. Hazırıq. Gedek eve daha.
-Bacı ,- bu defe Orxan bir neçe addım ireli gelib ürek ağrısı ile meni sesledi.
-Orxan bu xestexana soyuqdur. Elman üşüyür burda. Gedek öz evimize. ,- Elmanı daha da sineme sıxıb geriye addımlayıb boğuq sesle dillendim.
Menim daha da özümü itirmeyime dözmeyen Camal gelib Elmanı qucağımdan alıb Orxana verdikde hemin an Camalın gözlerindeki kederi, esebi, hikkeni, nelerinse peşmanlığını inanmıram ki, ne vaxtsa unudardım.
-Sen ele bilirsen tekce sen ezab çekirsen?!!! Ele bilirsen bizim, menim vecimize deyil?!!! ,- qolumu var gücü ile sıxıb meni silkeleyirdi ,- Tekce sen oğlunu itirmisen?!!
Men ise sadece qorxaq gözlerle ilk defedir aşıb-coşan Camalı izleyir, qollarında tir-tir esirdim.
-Özüne gel!!! Ne o uşağa, ne mene, ne de özüne zülm etme!! Bele edib meni daha da peşmanlığımla boğma, Faxire!!! ,- tutduğu kimi de buraxıb, qapını çırpıb getdikde yıxılmamaq üçün yatağın

<< 1 ... 125 126 [127] 128 129 ... 174 >>