sensen!!! Sene göre oldu her şey!!! ,- güclü olub ürek sözlerimi tamlıqla demeye çalışsam da lenete gelmiş ağlamağım buna imkan vermir, danışdıqca göz yaşlarım gile-gile axıb yanağıma süzülürdü. Camal ise sadece gözündeki peşmanlıqla eyni zamanda heyfslenerek meni izleyirdi. Bu veziyyete daha çox tamaşaçı rolunda izlemeye dözmeyen Orxan ise çaşqınlığını kenara qoyub gelib meni tutub özüne sıxaraq sakitleşdirmeye çalışırdı.
-Sakit ol. Sakit. ,- meni var gücü ile özüne sıxıb pıçıldayırdı. Men ise ağlamaqdan, qışqırmaqdan o qeder yorulmuşdum ki, özümü Orxana buraxıb hıçqıra-hıçqıra "oğlumu verin" deye-deye sayıqlayırdım. Bir neçe saniye sonra ise qolumda hiss etdiyim kiçik ağrı ile bütün bunlara son qoyulmuşdu..
Yuxudan oyandıqda beynimde kütlük, bedenimde ise ele keyime vardı ki, sanki 10-15 nefer üstüme hücum çekib ardınca qatar altına atıblar. Başımı qaldırıb harada, nece, ne veziyyetde olduğumu görmek gücünde deyildim. Mene ele gelirdi günlerdir burda - bu yataqda derin yuxudayam. 1-2 deqiqelik zaman kesiyinde kenardan esl gic obrazı yaratsam da yavaş-yavaş yaddaşım öz yerine qayıdır, baş verenleri xatırlayır, xatırladıqca ise etdiyim hereketleri, bütün xestexananın meni izlemesini yadıma salıb utancdan ter basırdı meni. Diger terefden ise özüme haqq qazandırıb üreyime rahatlıq getirirdim. Otaqdakı sessizlikden kiminse nefes alıb-verdiyini eşidib asta hereketle başımı yana çevirdikde ellerini qoynunda çarpazlaşdırıb, stulda başını divara soykeyib yatan Orxanı görüb yeniden öz fikirlerime qayıtdım. Camala dediyim sözleri, etdiyim ağır ittihamları yadıma salıb hem utanır, hem de düşünüb yeniden bütün günahı onun üstüne yıxıb bir növ öz vicdanımı rahatladırdım. Bütün etdiklerimi bir kenara qoyub yeniden oğlumu xatırlayıb gözlerim dolmuş, nefesim kesik-kesik gedib-gelirdi. Baxışlarım sağ terefimdeki çantama sataşdıqda elimi uzadıb stolun üstünden götürüb yatağa qoydum. Ağır hereketlerle bütün çantamı boşaldıb axır Elmanın kiçik oyuncaq maşınını tapa bilmişdim.

<< 1 ... 127 128 [129] 130 131 ... 174 >>