Ağlaya-ağlaya oyuncağı her iki elimde sıxıb, burnuma tutub qoxlayır, oğlumun iyini alırdım sanki bu kiçik oyuncaqdan. Ona baxdıqca Elmanın aylar evvel bu qara maşını gördükde ağlaya-ağlaya qucağımda oyuncağa teref atılıb eline almağını, elinde o teref bu teref dönderib diqqetle, sevincek halda maşını seyr etmeyini, ardınca gülümseyerek mene göstermeyini yadıma salıb üzümü yastığa sıxaraq ağlayırdım. Ağlayaraq maşını ovcumda sıxıb
-Seni qoruya bilmedim. ,- deyib daha berk hönkürtü qopdu sinemden.
Çiynimde hiss etdiyim el ise bir anlıq ağlamağımı kesmişdi. Şişmiş gözlerimi gücle açıb Orxanı gördükde özümü onun qucağına atıb yeniden göz yaşlarına boğulmuşdum.
-Övladlarımın heç birini qoruya bilmedim. ,- sözleri qırıq-qırıq, nefesim kesilerek deyirdim. ,- Onlar meni bağışlamayacaq.. Heç vaxt..
-Bele danışma bacı. Heç kimin günahı yoxdur. Ne senin, ne de ,- nefesini derib çekinerek davam etdi ,- ne de Camalın. Allahın qismetidir. ,- sesinden Orxanın da ağladığını hiss edirdim.
-Allah meni övladlarımla cezalandırır. ,- bu defe nisbeten sakit sesle dedim. ,- Atama etdiyim bu cüt çıxır qarşıma.
Meni özünden aralayıb meyusluqla şişmiş, qızarmış gözlerime baxıb
-Atam heç vaxt istemezdi senin bu hala qalmağını. ,- dedi. ,- O seni hemişe, hamımızdan daha çox sevib. ,- gözlerini qaçırıb davam etdi ,- Amma seni bağışlaya bilmir.
-Camal hardadır? ,- ağlıma geleni heç düşünmeden dilime getirmişdim.
-Rayona getdi bir günlük. Sehere kimi geler yeqin. ,- çekine-çekine dillendi.
Orxanın ses tonundan, danışıq terzinden Camalın niye getdiyini anlamışdım. Övladımın cansız bedeninin indi Camalın maşınında olduğunu düşünüb qanım donur, bedenim tir-tir esirdi.
-Sen indi yat. Sonra yene danışarıq. ,- meni yatağa uzadıb üstümü örtdü.
Vurulan iynelerin, hemçinin ağlamağımın tesirinden başıma yastığa qoymağımla yuxuya getmeyim bir olmuşdu. Sehere qeder qarışıq yuxular görüb qan-ter içinde oyanmışdım. Yataqda dikelib üz-gözümü silib derinden nefes alaraq başımı divara

<< 1 ... 128 129 [130] 131 132 ... 174 >>