başlayacaqdım? Üzr istemeli yoxsa teşekkür etmeliyem?
-Çox gözlemeli olacam, deyesen. ,- üzündeki esl "ele salan" gülüşle meni süzürdü.
-Yox. Xeyr. Fikre getdim bir anlıq. ,- özümü gülüş obyektine döndermişdim ,- Men heç hardan başlayacağımı bilmirem.
-Meni günahlandırmağa davam ede bilersen. ,- istehza ile gülümseyirdi.
-Üzr isteyirem. ,- başımı aşağı salmış, gözlerim dolmuşdu. ,- Men hemin vaxt ele veziyyetde idim ki, ne danışdığımı da bilmirdim.
Camal gelib yatağın qarşısında yere oturub elimden tutdu.
-Faxire, men seni hemişe başa düşmeye çalışmışam. Yaşadıqlarımız asan deyil. Ancaq o menim de uşağım idi. Men hemişe sene dayaq olub, seni özüne getirmeye çalışsam da özüm de nelerden keçmişem, Allah bilir. ,- Camal danışdıqda artıq gözümden yaş axıb yanağıma süzülürdü ,- Ağlama. Seni ağlatmaq üçün gelmedim men. ,- gözümün yaşını silib davam etdi ,- Haqqlısan. Günah mende oldu. Elmanı ,- adını çekerken hiss edirdim ki, qeherlenir ,- bura men getirdim, men etdim her şeyi. Amma men.. ,- heç ne demeyine imkan vermeden Camalı qucaqladım.
İkimiz de susmuşduq. Men sakit halda göz yaşı axıdır, Camal ise meni var gücü ile özüne sıxıb saçımdan öpürdü. Yerde oturub ağlayaraq bir-birini qucaqlayan halda kenardan nece görünürdük bilmirem ancaq hemin anda bu heç birimizin vecine deyildi.
Men hazırda hem ailemin,hem de Camalın yanımda olmağının xoşbextliyini yaşayır, hele de içimdeki kiçik ümid qığılcımları ile gelecek günlerin xeyalını qururdum. .Yene mezar başında oturub iller evvel baş verenleri xatırlayır, sessizce göz yaşı axıdırdım. Düzü, aradan keçen vaxt menim qelbimdeki övlad yarasının nisbeten üstünü örtse bele yene de övlad idi. Kim unuda bilerdi ki? Amma yalan deye bilmerem, hemin müddet atamgilin dayaq olmağı meni belke de uçurumun kenarından dartıb çıxartmışdı. Raul ile düşmen kimi yox, yeniden bacı-qardaş kimi qarşılaşmağımız ise hele yaddaşımdadır..
Bakıdan qayıtdığımız bir neçe gün idi. Evde yene yatağımın üzerinde büzüşüb uzanmış, xatirelerde

<< 1 ... 134 135 [136] 137 138 ... 174 >>