boğulub az qala özümü de unudurdum. Açılan qapıdan Solmaz xala ve ya Camalı gözleyib gizlice göz yaşımı silib başımı qaldırdıqda illerdir üzünde görmediyim qayğı ile Raulun mene zillenen baxışlarını görüb hetta bir anlıq harda olduğuma bele şübhe ile yanaşmışdım.
-Evine gelen qonağı qovmarsan yeqin ki. ,- dodaqucu gülümseyib menim reaksiyamı gözleyirdi.
Bu qeder itkilerden, yaşananlardan, arada keçen xoşagelmez qarşılamalardan sonra Rauldan hardasa incisem de indi onun qarşımda mene açılan qollarını görüb özümü saxlaya bilmemişdim. Ağlaya-ağlaya özümü Raulun qucağına atıb dilimin altında illerdir üreyimde qalanları deyirdim.
Bütün bu yaşananlardan sonra her iki aile arasında gediş-geliş yaransa da hamımız bilirdik ki, bizim üçün hele de vaxt lazımdır..

İndi övladlarımın mezarı üstünde yeniden dörd il evvel olanları xatırlayıb gah gülümseyir, gah da qeherlenirdim. Gözümün yaşını silerek ayağa qalxıb beynimdeki fikirlerle eve gedirdim. Bu iller erzinde Camal bunu nece bacarmışdı bilmirem amma ailemin gözünde o qeder yaxşı biri idi ki, bezen ailemi ona qısqanır, hetta bizim mübahiselerimiz zamanı atam da daxil olmaqla her kesin onun terefinde olmasını gördükde esebden yerimde dura bilmirdim. Lakin ne qeder esebleşsem de yaşadıqlarımızdan sonra ailemin Camalı bu qeder sevmeyi mene hedsiz xoş tesir bağışlayırdı..
Keçen vaxt erzinde her kesin üreyince olan tek hadise ise Orxanın aile qurmağı idi. Qismet ele getirmişdi ki, bize gedib gelmekden ele qonşumuzdakı Firengize könlünü vermişdi. Cemale xalagille illerdir qonşu olsaq da Firengizi tek-tük hallarda görmüşdüm. Ancaq onun utancaqlığı, özünexas mesumluğu idi Orxanı özüne çeken, zennimce. Bir il evvel de atam öz övladına adına yaraşan toy çaldırmış, bununla da illerdir arzuladığım toyda üreyimce iştirak etmiş, Orxana bütün qelbimle xoşbextlik arzulamışdım..
İçeri keçdikde Solmazın kiçik addımlarla mene doğru geldiyini görüb gülümseyerek qızımı qucağıma alıb öpüb ezizleyir, onun hele yeni-yeni qurduğu, çox da

<< 1 ... 135 136 [137] 138 139 ... 174 >>