başa düşülmeyen cümlelere qulaq asıb arabir onu bağrıma basırdım. Elmandan sonra Camal ile birlikte yeni övlad haqqında düşünmemişdik ancaq Solmaz heç gözlenilmeden 2 il evvel heyatımıza gelmişdi. Biz de Solmaz xalanın "Uşağınıza öz istediyiniz adı qoyun. O sizin övladınızdır." tekidlerine baxmayaraq ele qızımızın adını Solmaz qoymuşduq.
-Axır ki, geldin. Bu qız meni canımdan bezdirdi! Solmaz az qalır evin divarlarını da söküb qoysun yere. ,- qapıda dayanan Camalın bu hirsli halını görüb mene ele bir gülmek gelmişdi ki, qaşlarını qaldırıb eseble mene baxmasına bele mehel qoymamışdım.
-Sen bütün gün işde olursan, dünyadan xeberin yoxdur. İndi gör senin bu qızın Solmaz xala ile menim başına ne oyunlar açır. ,- gülmeyimi saxlaya bilmişdim axır ki.
Hele gülümsediyimi görüb yaxına gelen Camal meni özüne sıxıb
-Senin dilin uzanıb, deyesen. ,- xırıltılı sesle dillenib dodağımın kenarından öpürdü.
-Camal, Solmaz burdadı. ,- gözlerim yumulu halda ellerimle sinesinden tutub onu özümden ayırmağa çalışırdım.
Camal deyesen meni eşitmirdi ki, gah yanağıma, gah da dodağıma öpüşler qondurub gülümseyirdi. Solmazın gelib menim eteyimden tutub ağlamağına ise axır meni buraxmışdı.
-Siz ikiniz imkan verseniz axşama hazırlaşardım men. Mamagil gözleyir bizi. Ayıbdır axı. ,- uşaq kimi gözlerimi Camala dikib cavab gözleyirdim.
-Gel görek Solmaz. Mama getsin hazırlaşsın. ,- qucağımdan Solmazı alıb alnımdan öpüb meni içeri yola saldı.
Bir saatın içinde hamımız hazırlaşıb yola düşe bilmişdik, nehayet. Deyib-gülerek yolu başa vurub eve çatdıqda qapını gülerüzle açan Firengizin üzündeki narahatlığı sezib özüm de telaşlanmışdım.
-Fira, ne olub? ,- darvazadan içeri keçib dillendim.
-Yox. Heç ne olmuyub. Buyurun keçin. ,- deye gülümseyib arxamızda narahat baxışlarla bize baxan Camalla Solmaz xalanı içeri devet etdi.
Adeten biz gelen zaman heyetde oturub bizi gözleyen atam ise bu defe gözüme deymirdi.
-Papagil hanı? ,- emelli narahatlıq bürümüşdü meni.
-Yuxarıdadılar. Gelin. ,-

<< 1 ... 136 137 [138] 139 140 ... 174 >>