eşitmişdim Camalın narahat sesini.
-Ne olub axı? Hardasan? ,- indi esebim keçib getmiş, meni de narahatlıq götürmüşdü.
-Dedim ki, heç ne yoxdur. Seher gelecem. Qapını yaxşı bağlayın. Helelik. ,- ağzımı bele açmağa imkan vermeden artıq desteyi asmışdı.
Seheri qarışıq yuxularla açmış, yataqda dikelib Camalın gelişini gözleyirdim. Hava artıq aydınlandıqda qapını açıb gözlerindeki keder, üzündeki qeherle ile içeri keçen Camalı görüb çaşmış, sadece üzüne baxırdım.
-Ne olub? Hardan gelirsen? ,- ayağa qalxıb düz qarşısında dayanmışdım.
-Hazırlaş çıxırıq indi. ,- gözlerini menden qaçırıb dolaba teref yaxınlaşıb, eynini deyişirdi.
-Hara gedirik ki, seherin bu vaxtı? Ne olub axı, de görüm?!
Mene teref dönüb mülayim sesle:
-Sahib emi biraz nasazdır. Gedek baş çekek. ,- dedi.
Atamın adını eşidib içime sanki böyük bir yük qoymuşdular. Artıq ellerim esir, gözlerim dolurdu.
-Düz de mene. Ne olub atama?!
-Heç ne olmayıb, Faxire. Hazırlaş gedek size.
Burada danışıb vaxt itirmeyin menasız olduğunu anlayıb eynimi geyinib bir neçe deqiqenin içinde artıq yola çıxmışdıq. Yol boyu Camalın elimi tutub, meni narahat, qorxu dolu baxışlarla süzmeyinden heyecanım getdikce artır, eve getmeye hem telesir, hem de getdiyimle orda meni nelerin gözlediyini bilmediyim üçün qorxu meni bürüyürdü. Eve çatdıqda qapıda düzülen maşınları, çölde dayanan kişileri görüb elim-ayağım artıq esirdi. Camalın kömeyi ile yaxına gelib açıq olan darvazadan qurulan çadırları, ağlaşma seslerini eşidib hiss edirdim ki, artıq yer ayağım altından gedir..Bu gördüklerim qarşısında gözlerim qaralmış, tarazlığımı saxlaya bilmeyib yere çökmüşdüm. Ancaq hele ki, huşum yerine idi deye Camalın kömeyi ile yeniden ayağa qalxıb içeri keçdim.
İri addımlarla, az qala qaçaraq eve qalxdıqda içeride ağlaşan qadınları, en başda ise anamın hıçqırdığını, artıq taqetden düşdüyünü görüb men de müvazinetimi itirib yavaşca yere oturmuşdum.
-Faxire, qalx ayağa. Dayan gözle su verim sene. Faxire! ,- kenardan meni tutub

<< 1 ... 139 140 [141] 142 143 ... 174 >>