heyranlıqla izleyer, bezen mene oxşamaq istediyini de dile getirerdi. Men ise cavabında
-Senin metrlere sığmayan dilini kesmesek çetin ki, biraz temkinli, sebrli olasan ,- deye zarafatla dillenib cırnadırdım onu.
-Menim dilime her fürsetde ilişme. Alanda görmemişdin dilimi?! ,- qışqırıb, eseble deyinirdi.
Esebleşib qışqır-bağır salmağını xatırladıqca heqiqeten düşünürdüm ki, iller keçmiş ancaq Faxire heç deyişmemişdi. Hele ilk qarşılaşmağımızda onun eseble sözleri bir-birinin ardınca düzmeyini xatırlayıb qeyri-ixtiyari üzümde gülüş yaranmışdı. Yalan deye bilmerem, onu ilk baxışdan, ilk görüşden sevmemişdim. Ancaq onun bir anda aşıb-daşan xasiyyetini ele ilk defeden görüb bilmirem niye ancaq o vaxt da üzümde gülüşe sebeb olub, üreyime yatmışdı. Bakıya ise her defesinde gedib geldikde onun mesumluğunu, utancaqlığını, küsdüyü zaman ala gözleri ile incik halda üzüme baxmağını, bezen ise şir kimi qelibinden çıxıb ses-küy yaratmağını gördükce artıq Faxireni her an, her deqiqe düşünen halda tapmışdım özümü.
Beynimdeki xatirelerle gelib Sahib emigile çatmışdım, nehayet. Darvazadan içeri keçdikde hele gelib-geden qohum-qonşunu görüb, salam verib içeri keçdim. Pillekenlerde Mensure gülerek qucağıma qaçıb üzümden öpür, menim gözüm ise Faxireni axtarırdı.
-Mama hanı? ,- Mensureni qucağımdan endirib mektebli aşiqler kimi qızımın ağzını güdürdüm.
-Solmazı yatırdır otaqda. ,- sözü demeyi ile qaçıb getmeyi bir olmuşdu.

Faxireni görmek üçün telesib, elim ayağıma dolaşsa da özümü cilovlamağı bacarırdım. Otağın qarşısında onun her cür sözüne özümü hazırlayıb qapını açdıqda Solmaz qucağında her ikisinin yatdığını görüb, yeniden öz evimizde tez-tez gördüyüm bu menzere beynimde canlanmış, yaxına gelib üstünü örtmüşdüm.
-Herden seni tutub döymek isteyirem belke ağlın başına gele. ,- yatağın kenarında eyleşib yarı eseb, yarı gülüşle dedim. Heqiqeten bezen ağlımdan onu tutub günlerle bir otaqda saxlamaq da keçirdi. Özüme geldikde ise onun meni bu fikirleri ağlıma getirecek

<< 1 ... 145 146 [147] 148 149 ... 174 >>