hala qoyduğunu düşünüb yeniden esebleşirdim.
Biraz keçmiş yuxudan oyanan Faxire meni qarşısında gördükde bir neçe saniye bunu adi hal kimi qebul etse de ardınca celd yataqda dikelib heyecanla qucağındakı Solmazı yatağın üzerine qoyub ardınca fikrini deyişib yeniden qucağına aldıqda özümü saxlaya bilmeyib dodaqucu gülümsedim.
Faxirenin heyecandan titreyen ellerini, qerarsızlığını görüb yaddaşım yeniden meni iller evvele aparmışdı. Her defesinde meni Bakıda qarşısında gördükde eynile indikitek özünü itirib, getdiyi yolu da az qala unudurdu.
-Yaxşısan? ,- axır ciddi ses tonumla dillendim.
-Aha. Sen niye gelmisen? ,- özünü vecsiz göstermeye çalışsa da demezdim ki, bu çox yaxşı alınır.
-Qızları aparmağa gelmişem. Mama görmek isteyir.
-Aydındır! ,- eseble dillenib qalxıb Solmazı geyindirirdi.
Sadece qızları aparmaq istediyimi eşidib bir anda üzünün rengi deyişmişdi. Ne qeder meni özünden uzaqlaşdırmaq istese de onun her bir hereketinde, her kelmesinde hiss edirdim ki, hemişeki qayğıkeş, diqqetcil Camalı görmek isteyir qarşısında. Bu defe ise deyesen menim ters damarıma düşmüşdü ki, özümü o yerde qoymaq fikrinde deyildim.
Solmazı qucağıma alıb
-Bir sözün, qulluğun? ,- deyib diqqetle Faxireni süzürdüm.
-Yaxşı yol. ,- incik tonda sesini eşidib hemin anda onu öpüb qucaqlamaq isteyime heç ne güc gele bilmezdi amma özümü saxlayıb, sağollaşıb otaqdan çıxdım. Mensureni de götürüb eve yollandıq. Yol boyu Mensureden Faxirenin bu günlerde neler etdiyini, meni adımı çekib-çekmediyini öyrenmek istesem de arzum üreyimde qalmışdı. İki bacı başları ele qarışmışdı ki, men kenarda ele öz suallarımla üz-üze qalmışdım, yene. Anam uşaqları görüb geceye qeder öpüb qucaqlamış, Solmazı ise ümumiyyetle qucağında yere qoymamışdı. Uşaqlara bütün bişirdiklerini yedirtmeyi de bacarmışdı. Esl hengame ise gece yatanda qopmuşdu. Solmaz yatağı gören kimi ağlamağa başlamış, ancag "mama,mama" deyib evde o teref-bu terefe qaçıb Faxireni axtarırdı. Anam da men de onu sakitleşdirib yatırtmağa

<< 1 ... 146 147 [148] 149 150 ... 174 >>