çalışsaq da olmamışdı.
-Mamana oxşayıb meni çürütmesen olmazdı ki! ,- elacsızlıqdan Solmazı qucağıma alaraq maşını işe salıb yola çıxdıq. Elacsızlıq? Kimi aldadırdım? İndi - gecenin bu vaxtı menim Faxireni görmek isteyim daha güclü idi. İki yaşlı uşağı sakitleşdire bilmeyib onun yanına getmek behanesi belke de qıraqdan gülünc görüne bilerdi. Ancaq ne ederdim?..
Gecenin bir yarısı qapını açıb meni qarşısında gören Orxan gülümseyerek kenara çekilib
-Görürem daha geceler de yata bilmirsen. ,- lağlağı tonda dedi.
-Senin bacının bütün heyasızlığı Solmaza da keçib, Orxan. Sakitleşmir neçe saatdır. ,- deyib pillekenleri qalxdım.
Her kes yatmışdı deye ehtiyatla otağa doğru gedib qapını açdım. Faxire hele yatmamışdı ki, meni qarşısında görüb ne ise soruşmaq istese de Solmaz qucağına nece atılmışdısa ağzını açmağa bele fürseti olmamışdı. Yol boyu o qeder ağlamışdı ki, bir neçe deqiqenin içinde Faxirenin qoxusunu duyub ele qucağında yatmışdı.
-Bayaqdan ağlayır. Gördüm dayanmayacaq mecbur götürüb geldim.
-Menden ayrı qalmağa çox öyreşmeyib. ,- pıçıltı ile deyib Solmazı aparıb yatağına qoydu.
-Men daha gedim. ,- elimi cibimden çıxarıb diqqetle süzürdüm onu. İndi onu öpüb qucaqlayıb günlerin hesretine son qoymaq menim üçün evezolunmaz olardı. Ancaq bir müddetlik özümü saxlamağa mecbur idim.
-İsteyirsense qal burda. Daha gecdir. ,- sözleri deyerken heyecandan az qala barmaqlarını qıracaqdı.
İndi bir neçe il evvelki Camal ile Faxire üz-üze dayanmışdı, deyesen. Başıaşağı, utancaq Faxire, onu esebleşdirmeyi, utandırmağı seven Camal.
-Harda? ,- üzümdeki gülüşle bir neçe addım yaxınlaşıb qarşısında dayandım.
-Bizde. Boş otaq var, yeni istesen qala bilersen.
-Bu otaq da kifayet qeder boşdur, mence. ,- elimi beline dolayıb, özüme çekib, saçlarını sığallayıb geriye aparırdım.
-Camal.. ,- pıçıltı ile ellerini sineme qoyub meni itelemek istese de artıq gec idi. Dodaqlarına toxunub bir elimle üzünü sığallayır, diger elimle özüme daha sıxırdım.
-Camal, çekil. ,-

<< 1 ... 147 148 [149] 150 151 ... 174 >>