inanmırdım yaxşı fikir olsun. Odur ki, özümü yaxınlıqdakı parkda skamyaların birine atıb bayaqdan gücle saxladığım göz yaşlarımı axıdırdım. Yeniden ana olmaq ifadesi mene o qeder yadlaşmış ve mende o qeder qorxu yaratmışdı ki, indi eşitdiklerim qeribe seslense de qanımı dondurmuşdu. İller sonra yeniden buna cesaret ede bilerdim? Ya da heç ne etmeden ölümümü gözleyib ardımda her kesi ağlar qoymağa cesaretim çatardı? Men hele ana qayğısından, sevgisinden doymayan qızlarımı bundan mehrum ede bilmezdim axı. İllerdir eyni yatağa baş qoyduğum Camal bes? Onu mensizliye mehkum edib çiynime bu qeder günahı yığa bilmezdim. Gözümün yaşını silib biraz özüme geldikden sonra zennimce ilk defe idi hevessiz, isteksiz eve gedirdim. Darvazadan içeri keçdikde heyetde o teref-bu terefe qaçan Solmazı, Mensureni görüb dırnaqlarımı etime batırıb gücle dayanmışdım ki, birce indi hönkürtü ile ağlamayım.
-Rengin ağarıb senin. Nese olub? ,- Solmaz xala meni bele görüb qorxa-qorxa soruşdu.
-Yox heç ne olmayıb. İsti oldu biraz başım ağrıyır. Men biraz yatım özüme gelerem. ,- gücle gülümseyib otağıma keçdim.
Yatmaq adı ile otağa keçib deqiqelerle yataqda uzanmışdım ancaq gözüme zerre yuxu getmemişdi. Düşünüb bir çıxış yolu axtarmağa çalışsam da beynimde o qeder fikir var idi ki, heç cüre özümü ele ala bilmir, veziyyetden çıxa bilmirdim. Her gözümü yumduqda Mensurenin, Solmazın menim ardımca ağlamağı, Camalın ise özünü itirib her şeyden, hetta qızlarımızdan bele imtina etmeyi gözümün qarşısına geldikce darmadağın olur, dayanmadan ağlayırdım. Camal gelene qeder özüm özümü sakitleşdirib, oturub onunla danışmağı, bu veziyyete birlikte çıxış yolu tapmağı düşünürdüm. Axşam Camal geldikde qızarmış gözlerimden ne ise olduğunu anlasa da men sonra danışarıq deyib Solmaz xalaya ne ise belli etmek fikrin deyildim. Onsuz da heç ne yolunda deyildi indi bu yaşlı qadını da narahat etmek heç birimize xoş olmazdı.
Gece otağa keçdikde Camalın qorxu qarışıq narahatlığını açıq aydın duyur, ancaq söze nece

<< 1 ... 152 153 [154] 155 156 ... 174 >>