qayğına ehtiyacı var. ,- her şeyin en pisini fikirleşib hem özüme hem de Camalı incitdiyimin ferqinde idim ancaq beynimdekiler artıq dilimde idi.
Dediyim sözlerden sonra Camalın nefes alıb-vermesinden hiss edirdim ki, veziyyet heç de yaxşı deyil. Maşını bir kenarda saxlayıb eseble elimi sıxıb sakitleşmeye çalışsa da deyesen alınmamışdı ki, mene teref dönüb aniden qışqırmağa başladı:
-Senin başın xarab olub?! Ya da kinolara çox baxırsan deyesen! Ne danışırsan ağlına geleni?!!
Bayaqdan özümü sıxıb saxlamağım Camalın bu qışqırtısı ile heç olmuş, özümü tuta bilmeyib aniden hönkürmüşdüm. Sözlerim belke de yersiz ya da menasız idi ancaq xesteliyim, qarşıma qoyulan çıxış yolları, hemin yolların meni hara apara bileceyi düşünceleri olan qalan ağlımı, sebrimi tüketmişdi.
Camal özü de dediklerinden peşman olub maşından düşüb gelib qapımı açmış, meni sakitleşdirmeye çalışırdı.
-Bağışla. Sen ele danışdın, men de esebleşdim. Özümü saxlaya bilmedim. ,- saçlarımı geriye aparıb el-üzüme su çileyirdi.
Gözümün yaşını silib
-Yaxşıyam. Keç otur. ,- dedim.
-Deqiq yaxşısan? ,- qaşını qaldırıb meni süzürdü.
-Aha. ,- gücle gülümseyib Camala baxırdım.
Menim gülümsediyimi görüb rahatlayan Camal dodağıma kiçik bir öpüş qondurub keçib eyleşerek yolumuza davam etdik. Axşama yaxın Bakıya çatdıqda mehmanxanaların birinde otaq götürmüşdük. Bir-birimize belli etmesek de her ikimiz sabah bize deyile bilecekleri düşünüb hem narahat hem de gergin idik. Geceni de yata bilmeyib yataqda o teref bu terefe dönüb ayıq gözle açmışdım seheri. Pencerenin qarşısında dayanıb yene öz lazımsız fikirlerime dalmışdım ki, Camalın sesi buna son qoydu.
-Hazırsan?
-Aha. Çıxaq. ,- çantamı elime alıb qapıya teref getdim.
Daha bir kelme danışmadan maşına eyleşib yola düşdük. Xestexanaya çatdıqda illerdir meni rahat buraxmayan xestexana xatireleri bir anlıq gözümün qarşısından keçib, artıq ikrah hissi doğururdu mende. İçeri keçmekde tereddüd etdikde Camal elimi sıxıb meni özü ile xestexanaya keçirtdi. Men

<< 1 ... 156 157 [158] 159 160 ... 174 >>