mene.
Orxanın eminlikle dediyi söz mende ümid qarışıq yeniden ana olmaq heyecanı yaratsa da özümü tam olaraq buna kökleye bilmir, bir terefimde meni rahat buraxmayan qorxu qalırdı. Ancaq hem Camalın hem de ailemin kömeyi ile bu çetinlikden de çıxacağımıza ümid edib çalışırdım içimde meni yeyib bitiren bu qorxunu arxa planda saxlayım.
Bununla da aradan üç aya yaxın vaxt keçmiş, men ise hamileliyimi tezelikce öyrenmişdim. Betnimdeki hele bir neçe heftelik övladımı hiss etdikce ümidlerim daha da artır, her gün mende artıq tarazlıq saxlamayan telaşım daha da azalırdı. Düzdür, yene de narahatlıq, qorxu, her an ne ise olacaq gerginliyi bizi tamlıqla terk etmese de bütün bu fikirlerle günümüzü zeher etmirdik.
Heç nedem xeberi olmayan Solmaz xala ise yeniden övlad gözlediyimizi öyrendikde ağlaya-ağlaya meni qucaqlayıb tebrik etmiş, sağ-salamat qucağımıza almağı arzu etmişdi. Bu söze her ikimiz ürekden Amin deyib, qarşıdakı ayları xeta-belasız keçirtmeyi ümid edirdik.

Anam ise bu xeberi narahatlıqla qarşılayıb, heqiqeten hazır olub-olmadığımı defelerle soruşub, axırda ise xeyir-duasını vermişdi. Analıq hissleri meni yeniden bürüyüb öz ağuşuna almasa men belke de hönkürerek anama sarılıb bir-bir her şeyi danışmışdım. Ancaq bir daha ana olmaq hissi mendeki bu bedbinliyi de yavaş-yavaş alıb aparırdı sanki.
Camal ise deyerdim ki, her defe olduğundan daha qayğıkeş, daha diqqetli idi. Bezen geceler oyanıb mene bir şey olub-olmadığını yoxlayır, her defe hekime özü aparıb getirir, hetta deyerdim ki, meni hekimlerden daha çox nezaretde saxlayırdı.

Keçen aylar erzinde hem Fira xanım hem de Ferrux hekim menimle hedsiz maraqlanmış, demek olar, ele günlerimiz hekimlerde keçmişdi. Yumurtalığımdakı şiş de yavaş-yavaş sovrulmuş, artıq dediklerine göre tehlüke qalmamışdı. Bu sebebden biz artıq daha da rahat idik.
-Sene demişdim yaxşı olacaq. Bax görürsen? ,- gülümseyerek Camalın azca tüklenmiş üzünü sığallayırdım.
-Men ele bilirdim sen elece gözünün suyunu tökeceksen. ,-

<< 1 ... 161 162 [163] 164 165 ... 174 >>