yene peşesini eline alıb meni cırnadırdı.
Eseble Camala baxıb ardınca ondan aralanıb zerble başımı yastığa çırparaq gözlerimi yumdum.
-Yene xanımın cinleri qalxıb başına. ,- ellerini belime dolayıb meni özüne sıxdı. Hele üstelik gülürdü.
-Cin özünsen. ,- hamilelik zamanı dözülmez hallarım olurdu, bunu özüm de qebul edirdim.
-Yaxşı hamısı menem. Küsme teki. ,- yanağımdan başlayıb boynuma doğru enen öpüşlerle yene meni sakitleşdirmeyi bacarmışdı.
Belelikle, her birimiz üçün çetin olan doqquz aylıq periodu arxada qoymuşduq.
Seher erkenden başlayan sancılarla Camalı qışqıraraq oyadıb yola düşmüş, artıq yaşımın çoxluğuna göre bu defe sancılarım daha dözülmez idi sanki. Yol boyu ele hey ağlayır, ağrıdan Camalın el-qolunu dırnaqlarımla cızırdım.
-Sakit ol. Üzünü pencereye tut hava vursun biraz. ,- menim sözün heqiqi menasında heyasızlığıma Camal dözür, mümkün qeder meni sakitleşdirmeye çalışırdı. ,- Al su iç biraz.

Ses-küyle keçen yolu bitirib axır xestexanaya gelib çatmışdıq. Tibb bacıları meni geyindirib emeliyyat otağına aparana qeder zennimce bütün xestexananı götürmüşdü sesim. Saatlarla davam eden sancılar ise axşama doğru artıq oğlumun dünyaya gelmesi ile bitmişdi. Halsızlıqdan, gücsüzlükden neinki üzünü görmek heç sesini de tamlıqla eşitmeden yuxuya getmişdim.
Yuxuda bele içimde ad vere bilmediyim qeribe xoşbextlik vardı. Oğlumuzun heyatımıza, bize xoşbextlik getireceyine, illerin ağrısına son qoyacağına ümid yaranmışdı içimde.
Ayılıb özüme geldikde hava artıq qaralmışdı. Oyandığımı görüb Camal yanıma gelib gülümseyerek üzümü, saçımı sığallayırdı.
-Necedi? Yaxşıdı balam? ,- Camalın gülümsemeyinden her şeyi başa düşmüşdüm ancaq yene de onun dilinden eşitmek isteyirdim.
-Yaxşıdır. Narahat olma. Qoy, xeber edim getirsinler. ,- elimden öpüb çöle çıxdıqda yanında tibb bacısı qucağında ise oğlumla qayıtmışdı.
Dolmuş gözlerimin arasında gülümseyib balamı qucağıma almışdım. Hemin an o qeder qarışıq duyğular keçirdi ki, içimden özüm de heç bilmirdinim

<< 1 ... 162 163 [164] 165 166 ... 174 >>