danışmadan oturmuşduq. Bir neçe deqiqe sonra Camal ayağa qalxıb dehlizin sonuna getdikde doğrusu, çox da maraqlanmamışdım. Ağlım indi sadece balamın yanında idi. Onun sağalmağını, sadece adi soyuqdeyme olduğunu hekimlerden eşitmek üçün dayanmadan dua edir, gözümün suyunu axıdırdım. Yolda Orxana xeber vermişdik deye onda özünü tez zamanda yanımıza çatdırmışdı. Meni bu halda görüb bağrına sıxıb özü de bilmirdi ki, ne desin.
-Bacı, dayan ağlama görek ne deyirler. ,- meni teselli etmeye çalışsa da xeyri yox idi.
Camal geri qayıdıb qarşımda yerde oturaraq elimden tutmuş, her hereketinden sözlü adama oxşayırdı. Ağlından neler keçirdi bilmirem ancaq daha da sebrim çatmamışdı.
-Ne olub? ,- burnumu çekib dillendim.
-Rasimle danışdım. Veziyyeti izah etdim. Bizi gözleyir. ,- Evvelce Camalı tamlıqla derk etmesem de ardınca sözler bir-bir mene çatırdı. ,-Burda gözlemek menasızdır, Faxire. Orxan sen burdasan men gedim biletleri hell edim. Axşam gedirik. ,- elimden öpüb getdikde ağzım açıq arxasınca baxa-baxa qalmışdım. Ne ise soruşmağa bele macal tapmamışdım.
Rasim bir neçe ay önce işleri ile bağlı Moskvaya köçmüş, indi de veziyyeti öyrenib can-başla bizi gözleyirdi.
-Camal haqlıdır. Burda gözlemek menasızdır. Rasimle özüm de danışacam. Narahat olma bacı. Ağlama. ,- gözümün yaşını silib meni sakitleşdirirdi.
Heç birimiz özümüzde deyildik deye axşama qeder vaxt nece keçmiş, ne olmuşdu deyesen derk etmirdik. Camal bütün işleri hell edib bir-iki dest paltarla xestexanaya qayıtdıqda men hele yeni-yeni derk edirdim ki, biz gedirik.
-Hekimle danışım çıxaq. ,- elindeki çantanı yere qoyub menden ferqli olaraq sakit halda hereket edirdi Camal.
Yarım saatın içinde hekimle danışmış, Muradı da qucağımıza alıb xestexanadan çıxmışdıq. Dermanların tesirinden yatmışdı deye onu doğru her defe baxdıqda özümü saxlaya bilmeyib ağlayırdım.
Orxan bizi yola saldıqda meni möhkemce özüne sıxıb sebrli, temkinli olmağı tapşırmışdı. Daha sebr qalmışdı ki?..
Teyyareye eyleşdikde Camal Muradı

<< 1 ... 166 167 [168] 169 170 ... 174 >>