istemirem! İndi ise çekil! ,- onu iteleyib keçmek isteyirdim yene meni saxladı. Hiss edirdim ki, esebleşir.
-Qışqırıb bağırmaqla heç neyi hell ede bilmerik. Faxire, men uzun-uzadı sevgi etirafları ede bilmerem. Heç buna bacarığım da yoxdur,- ilk gördüyümdeki tek gülümseyib davam etdi,- sen meni tanımırsan. Hemçinin men de seni. Bunu başa düşürem. Men sene nelerse ved vere bilmerem. Ancaq seni xoşbext edeceyime söz verirem. ,- sözlerinde o qeder eminlik vardı ki, bir an her şeyi unudub ona inana bilerdim. Heç ne demeyib yanından keçib eve getdim.

Bir neçe gün Camalı uzaqdan görsem de ona mene yaxınlaşmırdı. Sadece varlığını hiss eletdirirdi. Sonuncu gün ise dersden çıxıb eve gederken yene mene yaxınlaşıb qarşımda dayandı.
-Necesen?
-Çox sağol.,- başımı aşağı salıb utanaraq cavablandırdım. İlk defe idi normal insanlar kimi dialoq qururduq.
-Fikirleşdin?
-Ne barede? ,- bu defe başımı qaldırıb üzüne baxırdım.
-Bizim barede. Ne qerara geldin?
Öyreşmişdim deyesen onun gülümseyen üzüne. İndiki üz ifadesi mene yad gelirdi.
-Menim ki qerarım çoxdan belli idi.
Bu defe rollar deyişmişdi deyesen. Menim cavabımı eşidib daha başqa mövzuya toxunmadan sağol deyib getdi. Onun bu hereketi mene qeribe gelse de nehayet, canım qutardı deye düşünüb eve getdim.

Bu söhbetimizden bir neçe ay keçmişdi. Bir defe olsun ne qarşıma çıxmış, ne de menimle elaqe saxlamışdı. Men ise bir neçe defe onun gönderdiyi mektubları oxuyub Camalı müeyyenleşdirmeye çalışırdım. Ancaq onun ses-sorağının kesilmesini görüb daha da onun haqqında düşünmemeye çalışırdım.
Yay sessiyasını da bağlayıb yeniden rayona qayıtmışdım. Bu defe ise evimizde toy abu-havası var idi.
-Senin de toyun olsa dincelerdik. Mama faşist rejimi yaradıb evde. Ona deymeyin, buna toxunmayın. ,- ağzımı büzüb Raula baxırdım.
-Sıra sene gelsin deye telesirsen deyesen.,- gülümseyib meni qıcıqlandırırdı.
-Özünden nağıl uydurma. Sıra Rasimdedir.
-Raulun toyu qutarsa biz de terpenerdik. ,- adını eşidib bu defe Rasim

<< 1 ... 16 17 [18] 19 20 ... 174 >>