yollanmışdıq. Hem Nineli xanım hem de tibb bacıları bizi böyük canfeşanlıqla qarşılayıb Muradı yeniden müayine otağa alıb, meni de analizler üçün aparmışdılar. Bir saat erzinde hem saysız analizler vermiş, hem de müayineden keçmişdim. Bütün bunları başa vurub özümü Muradın otağının qabağında Camalın yanında tapmışdım. Geldiyimi görüb Camal böyük maraqla meni süzürdü.
-Yaxşısan? Belke eve gedek dincelesen sonra gelek cavabları öyrenmeye? ,- narahatlıqla dillendi.
-Yox. Ehtiyac yoxdur. Yaxşıyam. ,- gücle gülümsedim. ,- Murad necedir? Nese dediler?
-Yaxşıdır. Nineli xanım bir neçe defe gelib baxıb. Dedi narahat olmayın.
Başımı Camalın çiynine qoyub içeride yatan oğlumu izleyirdim. Bu sehne mene hem Zamanın hem de Elmanın xestexanadakı son saatlarını xatırlatsa da indi içimdeki rahatlıqla, eminlikle hiss edirdim ki, Murad sağalacaq, bizi gözü yaşlı qoyub getmeyecek.
Bir neçe saat sonra cavablar çıxdıqda Nineli xanımın otağında eyleşib her ikimiz maraqla ağzından çıxacaq sözleri maraqla gözleyirdik. O da bunu anlamışdı deye bizi çox da intizarda saxlamamışdı.
-Gözlediyim kimi oldu. Sizin südünüzdeki mikrobdur sebeb. Her defesinde uşağın bedenine yayılıb zamanla.. ,- bir neçe saniyenin içinde ne hala qalmışdımsa Nineli xanım sözünün ardını getirmekden çekinmişdi. ,- Narahat olmayın. Günü bu günden Muradın müalicelerine başlayırıq. Bir neçe hefteye tam sağalacaq. ,- gülümseyib bize şad xeberi verse de men yeniden dünenki düşüncelere qapılıb özümü itirmişdim.
-Axı.. Axı menim iki qızım var. Onlar yeni onlara heç ne olmayıb. ,- dilim topuq vura-vura, çaşqınlıqla dillendim.
-Oğlan uşağı ile qız uşağının orqanizmi ferqlidir. Ele esas mesele de budur.. ,- O danışdıqca gerisini eşitmirdim artıq.
Ellerimle başımı sıxıb bütün bedenimi sıxmışdım ki, burda hönkürmeyim. Men öldürmüşdüm övladlarımı. Men. Onların anaları. Her hereketlerini diqqetle izleyib onların üstünde esen, her kiçik addımlarını böyük maraqla gözleyen men anaları idim onları zeherleyen.
Hem Camal hem

<< 1 ... 170 171 [172] 173 174 >>