Sadece Camalın simasında her zaman duyulan sertlik, eyni zamanda mene qarşı qayğısı ve her bir kelmesinde duyulan özüne eminlik mende ona qarşı az da olsa inam yaratmışdı. Bu inam qığılcımı geleceye ümid besleyerek elimi ona uzatmağıma sebeb olmuşdu..

Camalın üz ifadesinden menim bu hereketimi gözlemediyi açıq-aşkar belli idi. Gah elime, gah da üzüme baxa-baxa qalmışdı. Men ise onun bu halına gülümseyirdim. Özünü ele alıb heç ne demeden elimden öpüb celd yanımızdan uzaqlaşdı. Bayaqdan bu hadisenin abu-havasında idim deye bir anlıq her şeyi unutsam da Camalın gedişi ile beraber Şehlanın üstüne şığımağım bir olmuşdu.

Camal ile melum meseledir ki, ne danışa ne görüşe bilirdik. Her defe meni görmek üçün bizim tereflere geler ya bir deqiqelik görer ya da heç göre bilmez kor peşman geri qayıdardı. Bu minvalla yay tetilini başa vurmuşdum. Bu defe özüm Camalla Bakıya getmek istesem de Raul da menimle geldiyi üçün bu ele istek olaraq qalmışdı. Raul bir neçe gün menimle qaldıqdan sonra yeniden qayıtdı.

Derslerin başlamasından bir neçe gün keçmişdi. Düzü Camaldan xeberim yox idi deye hiss edirdim ki, darıxıram. Öyreşmişdim deyesen onun her defesinde qarşımda görmeye. Dersden çıxıb qızlarla sağollaşdıqdan sonra eve doğru gedirdim.
-Mene ayıracaq bir saat vaxtın var? ,- kenardan Camalın sesini eşidib çaşqınlıq qarışıq sevincle başımı qaldırıb ona baxdım. Yalan deye bilmerem; onu gördüyüme sevinmişdim. Ancaq bunu belli etmek fikrinde deyildim.
-Sende adetdir deyesen birden kiminse qarşısına çıxmaq,- nehayet, sesimi çıxarda bilmişdim.
-Menim adetlerimin sene bu qeder maraqlı olduğunu bilmirdim. ,- yene o lağlağı ton!
Camal bezen mene qarşı ele cümleler qururdu ki, heqiqeten cavab tapmaqda çetinlik çekirdim.
-Gedek? ,- bu sefer onun qayğılı sesini eşidib her şeyi bir kenara qoyaraq onunla birge addımladım. O zamanlar bizim kimi genclerin getdiyi tek yerdi vardı; bulvar. Biz de Camalla söhbet ederek gelib buraya çatmışdıq. Daha doğrusu men utandığımdan heç ne

<< 1 ... 18 19 [20] 21 22 ... 174 >>