Beynim artıq düşünme funksiyasını itirmişdi deyesen. Düşünüb bir çıxış yolu tapmağa çalışsam da ağlıma ne fikir gelir ne de ümumiyyetle fikrimi cemleye bilirdim. Gözümü yumduqca atamın onlara qarşı dediyi sözler, münasibeti, ardınca Raulun üstüme hücum çekmeyi gelirdi gözümün qabağına. Sehv etmemişdim. Belke de aileme göre Camal menim üçün doğru insan deyildi. Amma menki Camalı tanıyırdım. Bütün gece gah ailemi, gah da Camalı düşünüb, her şeyi götür qoy etdiyimi zenn etsem de yene de nece deyerler, fırlanıb eyni yere gelirdim. Seher artıq açılmışdı. Ancaq men hele bu qeder düşünmekle ortaq bir mexrece gelib çıxa bilmemişdim. Axşama qeder otağımdan çıxmamışdım. Heç düzüne qalsa, menimle maraqlanan da olmamışdı. Jale ile anam bir defe gelib yemek üçün tekid etseler de yerimden bir addım bele terpenmemişdim.
Bir neçe gün keçmişdi. Tamamile otağıma qapanmasam da vacib olmadıqca çöle çıxmır, yemek yedikden sonra da yeniden otağıma qaçırdım. Raulla bir kelme olsun kesmirdik. Heç üzüme de baxmırdı. Atamla ise evvelki münasibetimiz qalmasa menden Raul kimi birdefelik üz döndermemişdi. Lazım olduqda adımı çekir, nelerse deyir ve ya menim fikrimi alırdı. Sadece evvelki nevazişi, qayğını görmürdüm. Axşam şam yemeyinden sonra her kes heyetde oturub söhbet etse de men son günlerin adeti üzre yene otağıma qapanmışdım. Eve gelen zengi eşidib ayağa qalxmaq istemesem de hamı heyetde olduğu üçün çetin kimse sesi eşidib yuxarı qalxardı. Odur ki, ağzı gözümü eyib ayağa qalxaraq telefona yaxınlaşıb desteyi qaldırdım.
-Faxire.. ,- Camalın hemişeki qayğılı ses tonunu eşidib üreyim esse de bir terefden kiminse eşide bileceyinden qorxmağım eyni zamanda Camalın da sesinden evvelki temkinli notları duymadığım üçün heyecan meni emelli bürümüşdü.
-Eşidirsen? ,- bir neçe saniye içinde o qeder fikir keçmişdi ki, ağlımdan heç cavab vermek bele ağlıma gelmemişdi.
-Camal. ,- deyib ağlamsındım. ,- Evde veziyyet çox qarışıqdır. Raul menim heç üzüme de baxmır,- bir anda neçe gündür içimde

<< 1 ... 26 27 [28] 29 30 ... 174 >>