yığılan derdi öz çiyinlerimden atıb Camalın meni sakitleşdirmeyini gözleyirdim. Öyreşmişdim onun her şeyi temkinli, sakit hell etmeyine.
-Faxire ,- sesinden onun da dolduğu aydın duyulurdu,- ağlama. Men danışacam Raulla. Lazım gelse atanla da.
İkimiz de susurduq. Men ağlamaqdan sözleri bir-birine calayıb fikrimi çatdıra bilmir, Camal ise görünür veziyyetin ağırlığını görüb bir çıxış yolu axtarırdı.
-Men.. İstemezdim.. ,- sözleri deyerken hiss edirdim ki, çetinlik çekir.,- bu cür veziyyet alınsın. Ancaq ne olsa da men senin yanındayam. ,- son sözlerini eminlikle deyib sağollaşdı.

Desteyi asdıqdan sonra son bir-iki gündür az da olsa sabitleşen fikirlerim yene qarışmışdı. Otağıma çekilib sehere qeder her iki aile üçün hansısa xeyirli bir çıxış yolu axtarsam da ipin ucunu heç yere bağlaya bilmirdim.

Deqiq yadımdadır, bu telefon danışığının üstünden üç keçmişdi. Günorta olduğu üçün evde sadece anam, men ve Jale vardi. Darvazanın zerble açılmasına hamımız diqqetimizi qapıya yöneldib baxa-baxa qalmışdıq. Raulun halından davadan geldiyi hiss olunurdu. Köyneyinin başdan bir-iki düymesi açıq olsa da üzünde ne qan, ne de göylük yox idi.
-Sen meni türmeye salmaq fikrindesen ?!!! ,- üstüme şığıyıb bağırmağı ele qısa zaman kesiyinde olmuşdu ki, menim fikrim hele Raulun içeri o halda girmeyinde qalmışdı deye dediyini tam olaraq derk ede bilmirdim. Gözlerimi qıyıb sadece ona baxırdım. Gözleri esebden qan çanağına dönmüşdü.
-Ay oğlum, ne olub yene?! Bu ne haldır? Burax görüm qızı! ,- anam yaxına gelib bizi ayırmağa çalışsa da qezeb, hikke, kin Raulun gözünü ele bürümüşdü ki, bu saat heç kim ona mane ola bilmezdi.
-Mama, Qarışma sen!!
-Men heç ne etmemişem. ,- pıçıldadım.
-Sene demişdim ki, seni öldürerem! O zibilin de meydini sererem !! Ağlayan da tapılmaz ona!! Redd ol gözümün qabağından !! ,- meni iteleyib özünü stula atdı.
Menim ise gözlerim dolmuş, özüm de olduğum yere yapışmışdım.
-Raul, qurban olum danış görüm ne olub? ,- anam bu defe Raulun qarşısında

<< 1 ... 27 28 [29] 30 31 ... 174 >>