heç birimiz hesab etmemişdik deye hamımız gözümüzü atama dikib açıqlama gözleyirdik. Raul deyesen atamdan başqa bir reaksiya gözleyirdi ki, o daha da teeccüblenmişdi.

-İndi biz bunu ,- son sözünü xüsusü vurğu ile deyib davam etdi.,- yeniden Bakıya göndereceyik?!! Deyesen unutmusan qızının zibillerini !! ,- Axır ki, Raulun derdi belli olmuşdu.
-Sen ne vaxtdan menim qerarlarımı müzakireye qoyursan, Raul ?!! ,- atam hikke ile ayağa qalxıb gözlerini ona zilledi.

Raul bir anlıq atamın bu qezebinden çaşsa da ayağa qalxıb
-Onda Bugün sabah qızın qoşulub o acından günorta durur dediyin oğlana qaçsa teeccüblenme, ata !! ,- deyib çıxıb getdi.
İlk defe idi bizim evde kimse atama bu cür sesini qaldırırdı. Atam da eynile bizim kimi özünü itirse de bir neçe saniyelik sükutu pozub ayağa qalxaraq eve getdi. Bugünümüz de belece zehere dönmüşdü.
Hemin gece eşyalarımı yığıb sebrsizlikle sabahın açılmağını gözleyirdim. İlk defe idi istekli halda bu evden ayrılmağım. Düşünürdüm ayrı qalmağımız hamımız üçün en xeyirlisi olacaq. Her kes fikrini toplayıb düzgün qerar verer..
Axşamüstü Orxanla birlikde yola düşdük. Orxan ümumiyyetle son günlerde baş verenlere heç bir vechle qarışmazdı. Heç qarışmağa da ehtiyac yox idi. Raul sağolsun, her üç qardaşın yerine reaksiya verirdi. Ancaq Orxanla da münasibet evvelki kimi deyildi. Görünür, o da mene acıqlı idi.
Bakıya gelib çatmışdıq. Sabahdan etibaren derslere gedib-gelirdim. Atam Orxanı nece telimatlandırmışdı bilmirem ancaq o meni bir deqiq olsun tek qoymurdu. Camalla ise gizli de mektublaşırdıq. Ona veziyyeti başa salıb buralara gelmemeyini tapşırsam da o mene qulaq asmayıb iki-üç günlük gelmişdi. Orxana göre mene yaxınlaşa bilmese de uzaqdan görüb gedirdi.
Bakıya gelmeyimizden texmini 1 ay vaxt keçmişdi. Dersden gelib metbexde axşam üçün yemek hazırlayırdım. Evvel tek olduğum üçün ne olsa yeyirdim ancaq indi Orxana göre yemek bişirmeli olurdum. Telefonun zengini eşidib elimdeki işi yarımçıq qoyub qonaq otağına keçdim. Desteyi

<< 1 ... 29 30 [31] 32 33 ... 174 >>