bilmirdim neyi qoyub neyi düşünüm. Gözümü bir nöqteye zilleyib qalmışdım.
Neçe deqiqe telefon elimde ele qalmışdım bilmirem, Orxan eve gelib meni seslediyi zaman cavab vermediyimi görüb silkeledikde özüme gelmişdim.
-Ne olub sene? Niye cavab vermirsen? ,- Orxanla aramızda son günlerde soyuq münasibet olsa da indi onun her halından qorxduğu ve menimle maraqlandığı hiss olunurdu.
Men ise cavab vermeyib Orxana baxırdım. Özüm de bilmirdim ki, ne deyim..
-Faxire?!
Növbeti anda heç ne demeyib onu qucaqlayıb hönkürtü ile ağlamağa başladım. Orxan menim bele halımı yeqin ki, ilk defe idi görürdü. Bir neçe deqiqe bele qaldıqdan sonra meni özünden aralayıb üzümü elleri arasına aldı:
-Bacı, ne olub axı? Danış görüm.
Orxanın bu qayğısı meni daha da qeherlendirmişdi. Odur ki, ağlaya-ağlaya oturub ona her şeyi danışdım. O ise heç özü de bilmirdi ki, bu danışdıqlarıma ne cavab versin. Başımı sinesine sıxıb geceye qeder ele qalmışdıq. Rayona getmeyimize hele 1 hefte vardı. Burdan ise heç ne ede bilmezdim. Gece yerime uzandıqda sehere qeder düşünüb axır ki, bir qerar vere bilmişdim.
Seher erkenden oyanıb universitete yollandım. Güc-bela ile, min bir behane ile icaze alıb hemin gün Orxanla yola düşdük. Yol boyu atamla nece danışacağımı, ne danışacağımı düşünürdüm. Nehayet, gelib çatmışdıq. Gelişimiz ise ele telesik alınmışdı ki, heç kime xeber vermemişdik. Bu sebebden eve özümüz gedesi olduq. Eve yaxınlaşdıqca ise heyecanım, qorxum getdikce artırdı. Darvazadan içeri keçdiyimiz zaman bizi gördükde hamı susub gözlerini bize zillemişdi. Anam celd ayağa qalxıb yaxına geldi:
-Ne olub ay bala? Axı dedin hele tetilde geleceyik. ,- teşvişle hem mene hem de Orxana baxırdı.
-İcaze aldım, mama. Heç ne olmayıb. ,- her kese esebi idim deye soyuq cavab verib atamgilin yanına geldim.
Her kesle görüşdükden sonra Raul ve Jale ile soyuq terzde de salamlaşıb masaya eyleşdim. Bilmirdim söze hardan ve nece başlayım. Amma daha da döze bilmirdim.
-Mama telefonda mene Hesen dayıgilin

<< 1 ... 31 32 [33] 34 35 ... 174 >>