addımladım.
-Sabahın xeyir. ,- ele gülümseyirdi ki, sanki heç ne olmayıb ,- necesen?
-Nece olmağımın seni bu qeder maraqlandırdığını bilmirdim.
-Sen menden küsmüsen? ,- mene doğru eyilib uşaq kimi meni ezizleyirdi. Öz aleminde..
-Yox o ne demekdir? Niye de küsmeliyem? Menem seninle 2 heftedir maraqlanmayan !!
-İndi deyirsen o eseble gelib qelbinle birlikte senin bir defelik sümüklerini de qırardım? ,- bunu ele terzde demişdi ki, meni de gülmek tutmuşdu.
-Kobudsan ki, kobud! ,- deyib iri addımlarla yanında ayrıldım.
Ancaq onun meni rahat buraxmaq fikri yox idi deyesen. Arxamca qaçaraq gelib elimden tutub meni özüne teref dönderdi.
-Faxire, etme bele. Seninle danışmırdım deye ele bilme ki, heç neden xeberim yox idi. Yoxsa bu qeder dözerdim senin başqa biri ile adının hallanmasına? Sadece sakitleşib sonra gelmek istedim. Bağışla,- alnımdan öpdü.

Meseleni daha da uzadıb könül bulandırmaq mene göre deyildi. O sebebden Camalla barışıb deyib-gülerek derse yollandım. Camalın bu defeki Bakı seferi biraz uzun çekmişdi. On beş güne yaxın burda qalmışdı. Düzdür, Orxana göre gezib dolaşa bilmesek de seherler bir-birimiz görmek bize bes edirdi. Getmemişden bir gün evvel menim hemişeki kimi yene ehvalım korlanmış, yol boyu susub dinmirdim. Camalın da görünür kefi yox idi. Ancaq mene göre gülümseyir, ehvalımı düzeltmeye çalışırdı.
-Yene xanımın kefi niye yoxdur?
-Bilmirsen beyem? Bir de ne vaxt geleceksen? ,- bir o qalmışdı ki, balaca uşaq kimi oturum ağlıyım.
-Çalışacam gelim. Men gelmesem bele iki aydan sonra sen qayıdacaqsan.
-Aha. ,- başqa ne deyeceyimi bilmirdim.
-Anamla danışıb yeniden size gönderecem. Her şey yaxşı olacaq. ,- elimden tutub yeniden yolumuza davam etdik.

Camala gülümsesem bele artıq bizimle bağlı heç bir ümidim yox idi.
Bölüm 7.

Camalın gedişinden iki ay keçmişdi. Evdekilerle gergin ayrılsam da vaxt keçdikce danışdığımız zaman onların da mene qarşı yumşaldığını hiss edirdim. Bütün imtahanları verdikden sonra bu defe birdefelik

<< 1 ... 36 37 [38] 39 40 ... 174 >>