qayıtmağa hazırlaşırdım.

-Daha Bakı filan yoxdur. Olacaqsan esl rayon qızı. ,- Orxan son günler bu sözlerle sözün heqiqi menasında meni cırnadırdı. Refiqelerimden, universitetden ayrılacağım üçün onsuz da qeherlenirdim, bu sözler meni daha da kefimi pozurdu.
-Ağlamağa başlasam sakitleşdire bilmeyeceksen. ,- göz süzdürüb eşyalarımı yığmağa davam etdim.

Qayıtmağımıza üç gün qalmış en böyük teeccübü ise Camal yaşatmışdı mene. Diplom aldığım gün Orxandan qızlarla axırıncı defe görüşmek üçün icaze almışdım. Ancaq bütün planlarımızı Camal deyişmişdi. Universitetden çıxıb onu qarşımda gördükde hem diplomun, hem de Camalı görmeyin heyecanı ile üzüme böyük tebessüm qondurub ona yaxınlaşdım.
-Tebrik edirem müellime xanım ,- deyib alnımdan öpüb meni bağrına basdı.
Yalan deye bilmezdim, Camal üçün burnumun ucu göyneyirdi deye onun qucaqlamağı lap üreyimce olmuşdu.
-Bugünü belke mene ayırasan? ,- meni azca özünden aralayıb yuxarıdan aşağı meni süzürdü.
-Qızlara söz vermişdim axı. ,- bu teklif menim üçün göyden düşme olsa da Camalı bu qeder tez sevindirmek fikrinde deyildim.
Camal heç ne demeden qaşının birini qaldırıb üzünde azca duyulan hirsle mene baxırdı. Bu baxışları yaxşı tanıyırdım..
-Başa düşmedim?
-Deyirem ki ,- elimle üzünü sığallayıb sözüme davam etdim,- bugün axşama qeder seninleyem. ,- sözümü deyib bitirsem de hele elim üzünde, heyranlıqla dolu baxışlarım ise üzerinde idi. Camala olan sevgimi, heyranlığımı biruze vermezdim heç vaxt. Ancaq bugünün iki qat sevinci meni deyesen başqa aleme aparmışdı.
Gülümseyib elimden tutaraq yola çıxdıq. Camal diplom almağım münasibetile meni zerif bir boyunbağı ile tebrik etmişdi. Axşama qeder gezib-dolaşıb, fürset olduqca Camal meni bağrına basıb ezizleyirdi.

Nehayet, iki gün sonra qayıtmışdıq. Bakıya dörd il erzinde çox öyreşsem de meni öz evimize, rayona bağlayan bağlar sözsüz ki, daha güclü idi. Burda olmadığım müddet erzinde her kesin esebleri nisbeten sakitleşmişdi. Raul da artıq menimle danışır,

<< 1 ... 37 38 [39] 40 41 ... 174 >>