sevmirem, Camalın xetri olmasa bir daha bu eve gelmezdim. Ancaq ona göre yene sizin qapıya üz tutdum. Siz yoldaşınızla danışın, çalışın razı salın. Faxireye göre ise ,- üzünü mene tutub davam etdi ,- narahat olmayın. Camal onu xoşbext edecek.
-Heç bilmirem ne deyim size. Bizim üçün de en vacibi qızımın xoşbextliyidir amma yoldaşım qeliz insandır, inanmıram fikrini deyişsin.
Bu notlarda davam eden söhbet sona çatdıqda Solmaz xanım sağollaşıb getmişdi. Anamın da bu gelişden ehvalının pozulduğunu görürdüm. Yazıq qadın atamla menim aramda qalmışdı. Her ikimiz masada eyleşib susmuşduq.
- Camaldan elini üzmek fikrinde deyilsen, he? ,- anamın sesinde adeten Camaldan söhbet geden zaman duyduğum qezebi yox çaresizliyi hiss etmişdim.
Ne deye bilerdim ki?.. Susub başımı aşağı salmışdım.
-Atanın xasiyyetini bilirsen. Daha men sene ne deyim bilmirem, Faxire. ,- deyib ayağa qalxdı.

Bu söhbeti yeniden açdığı zaman atam nece böyük reaksiya vermişdi bilmirem ancaq anam mene Camalla bağlı xeyallarıma son qoymağı meslehet görmüşdü. Bütün günler erzinde bu fikirler beynimi meşğul edirdi. Bir terefde ailem, diger terefde Camal. Her iki terefi müqayise edib bir qerar vermeye çalışsam da bu mende alınmırdı. Düzdür, meni 20 ildir böyüdüb başa çatdıran ailemle Camalı bir tutmağım belke de düzgün deyildi. Ancaq Camal artıq menim üçün yad biri statusundan çıxıb, doğmama çevrilmişdi. Fikirlerim tamamile qarmaqarışıq idi. Bu halda ise inanmırdım ki, düzgün qerar verim.

Bu söhbetden bir neçe hefte sonra Camalla görüş teyin etmişdik. Rayonda görüşmek bizim üçün çetin olduğu üçün Nergiz kömeyime çatmış, onların bağında görüşmeyi teklif etmişdi. Atamın, Raulun göre bilme ehtimalı meni qorxutsa da hazırda bunlar mene çox da maraqlı gelmirdi. Nergizle söhbet ederek gelib bağa çatmışdıq. İçeri keçdikden bir neçe deqiqe sonra artıq Camal qapıda göründü. Nergiz onunla salamlaşıb bizi tek qoymuşduq. Nergizin getmesile Camalın meni bağrına basmağı bir olmuşdu. Meni balaca uşaqtek ezizleyir,

<< 1 ... 39 40 [41] 42 43 ... 174 >>