de atam üzüme baxmırdı. Atam ise ümumiyyetle ele davranırdı ki, sanki men bu evde deyilem. Men ise buna qarşılıq olaraq mümkün qeder göze görünmemeye çalışırdım. Camalla danışıb her şeyin qaydasında olduğunu dedikde rahatlamışdı. Ancaq heç ne qaydasında deyildi.

Avqustun axırı idi. Men artıq yeni işime hazırlaşırdım. Axşam yemeyinden sonra bir neçe ay evvel baş verenler yene tekrarlanmışdı. Solmaz xalagil yeniden bize gelmişdiler. Bu defe de atam fikrinden dönmeyib onları az qala evden qovmuşdu. Bu defe ise Solmaz xalanın sebri daşıb her kesi heyretlendiren sözlerini dile getirmişdi:
-Madam ki, bele oldu. Daha sizin qapının qarşısından bele keçmerem !! Men her şeyi oğluma göre edirdim ancaq o da bundan sonra sizin qızınızın adını ağzına alsa menim o adda oğlum yoxdur !! ,- sözünü deyib evimizi bir deqiqenin içinde terk etmişdi.

Men metbexde dayanıb baş verenleri seyr edirdim. Bu sözleri gözlemesem de heç vaxt Solmaz xanımı qınaya bilmezdim. Bizim qapıya illerle gelib-gedesi deyildi. Bununla da Camal defteri hiss edirdim ki, yavaş-yavaş bağlanır.Metbexde yanımdakı stula oturub onlar gedenden beri lal-dinmez dayanmışdım. Saatın ferqine varmırdım amma evdeki sessizlikden artıq gec olduğunu, her kesin yatdığını yeqin edirdim. Ayağa qalxıb otağıma getmek istesem bele o gücü özümde hiss etmirdim. Ele zenn edirdim ki, ayağa qalxsam dayana bilmeyib yıxılacam. Menevi cehetden gücsüz olmaq bu idi her halda. Metbexin qapısı açıldıqda anamı görüb heç ne demeden yeniden baxışlarımı başqa semte yönlendirdim. Anam stullardan biri çekib gelib qarşımda oturdu.
-Faxire, yaxşısan? ,- saçımı sığallayırdı.
Ağzıma su alıb oturmuşdum.
-Görürsen atanın dediklerini. Bundan sonra öz sözünü yeyib seni verer heç Camala? Ağıllı balam, bağla bu meseleni.
-Axı niye bele edir ata? Bizim bütün var-dövletimiz ezelden var beyem? Her şeyi çalışıb elde edib. Kasıblıq günahdır ki?
-Biz demirik günahdır. Ancaq sen gedib orda baş çıxarda bilmersen. Kend yeridir, min cür ezabı eziyyeti

<< 1 ... 42 43 [44] 45 46 ... 174 >>