dönderdi.
-Uşaq deyilik Faxire. Her şey göz qabağındadır. Men elimden gelen her şeyi etsem de ailen razılıq vermir. ,- bu söhbet bilmirdim hara gedib çıxacaq. Ancaq görünür o da yorulmuşdu. Daha deqiq desek,elini üzmüşdü. Buna göre de özümü yavaş-yavaş Camalın sözlerine hazırlayırdım.
-Aha..
-Men seni qaçırtmaq isteyirem.
Camalın bu sözü aniden, rahat şekilde demeyi bir kenara menim üstüme sanki yeke bir daş salmışdılar. Özümü nelere hazırlamışdım, o ise ne deyirdi. Teeccübden sadece ağzı açıq dayanmışdım. Nece reaksiya vereceyimi, ne deyeceyimi ise ümumiyyetle bilmirdim.
-Nece yeni? ,- bir neçe saniye içinde beynimdeki dumanı dağıdıb ağzımı açmağa nail olmuşdum, nehayet.
-Evvelce ağzını bağla. ,- üzünde hemişeki gücle seçilen tebessümü ile düz qarşımda dayanıb davam etdi. ,- Sen heç kesden ferqlenmeyeceksen. Toy, temteraq.. Her şey öz istediyin kimi olacaq.
-Sadece atam evinden gelinlikle çıxa bilmeyecem, he? ,- acı tebessumle Camalın üzüne baxırdım.
-Men istemezdim sene bunları yaşadım. ,- hiss olunurdu ki, o özü de derin xecalet içindedir. Ancaq ne etmek olardı?.. Bu yolu biz seçmemişdik. Bizi bu yola mecbur etmişdiler.
-Bir hefte sonra yene gelecem. Fikirleş, her şeyi götür-qoy ele. Sene sonradan peşman olacağın bir şey yaşatmaq istemirem.
Camaldan ayrılıb eve geldim. Onun dediyi kimi her şeyi fikirleşib götür-qoy edirdim. Atamın xasiyyetine beled idim; bunu etsem inanmırdım daha menim üzüme baxsın. Sonra ise düşünüb öz-özümü teselli edirdim ki, zamanla nelerinse xetrine meni bağışlayar..
Bu fikirlerle derse gedib-gelirdim. Çalışırdım ki, mümkün qeder bu fikirleri beynimden uzaqlaşdırım. Burada bir neçe qonşu ile tanış olmuşdum. Her biri gülerüz, öz işinde gücünde insanlar idi. Evimin yanında kiçik bir ev de vardı. Daha deqiq desek divar qonşusu idik. Ancaq hele sahibi ile tanış olmamışdım. Üç gün idi ki, derse başlamışdım. Hemin gün dersden qayıtdıqda bir ses eşidib ayaq saxladım.
-Ay qızım dayan, dayan. ,- deyib qaça-qaça evden çıxıb

<< 1 ... 44 45 [46] 47 48 ... 174 >>