darvazaya doğru gelirdi.
Men ise ele yerimdece qalmışdım. Ele bil başıma silah dayayıblar.
- Neçe gündür deyirem keçim bu qızı bir görüm, baxım neye ehtiyacı var, ne lazımdır ancaq heç cüre fürsetim olmur. Necesen? Dersler nece keçir? Uşaqlar seni incitmir ki? ,- qadın menimle ele danışırdı sanki neçe ildir biz qonşuyuq ve evime gele bilmediyi üçün üzrxahlıq edir. Meni ele bir gülmek tutmuşdu ki, özümü gücle ele alıb söze başladım:
-Yox eziyyet çekmeyin. Her şey qaydasındadır. Uşaqlar da lap yaxşıdır. Hamısı ağıllı uşaqlardır.
-Menim de lap ağlım çaşıb seni burda tutmuşam. Gel görüm içeri. ,- qolumdan tutub apardıqda özüme gelene qeder men artıq bağçada, çay da qabağımda idi. Qadının semimiyyeti ise mene ele xoş gelmişdi ki, bir neçe saat oturub söhbet etmişdik. Ülker xala tek-tenha yaşayan qadın idi. Yoldaşı rehmete gedenden sonra oğlu evlenib gelini ile Bakıya köçmüş, arada bir ise ona baş çekmeye gelirdiler.
-Bes tek yaşamaq çetin deyil size?
-Elbette çetindi. Amma ne etmek olar? Here bir tike çöreyin dalınca qaçır. Şükür oğlumun işleri orda yaxşıdır meni de yaxşı dolandırır.
-Onda siz niye Bakıya getmirsiniz? Bakı yaxşı yerdir. Havası, insanları.. Bura qeder olmasa da yaxşıdır. ,- menim dilimi deyesen motor qoşmuşdular. Dayanmadan gah suallar verir, gah da nelerse danışırdım.
-Ay qızım, men burda böyümüşem, burda gelin köçmüşem.. İndi asan deyil mene buradan ayrılmaq.
Biraz daha söhbet edib Ülker xala ile sağollaşıb eve getmişdim.
Beş gün erzinde her gece defelerle qerar deyişdirsem de en axırda yene Camala haqq qazandırıb, razılıq vermeyi düşünürdüm.
Ders bitdiyi gün Orxan arxamca gelib meni eve aparmışdı. Eve yeniden gelmek ise düşüncelerimi bir daha qarışdırmışdı. Şam yemeyinde her kesin üzüne bir-bir baxıb fikre gedirdim. Ailemden kim meni bağışlayar? Kim mene destek olar? Kim daha adımı çeker?..
Bu fikirler içinde az qala başımı itirmek heddine gelirdim.
-Yemeyini niye yemirsen? ,- anamın sesine fikirlerden ayrıldıqda her kesin

<< 1 ... 45 46 [47] 48 49 ... 174 >>