diqqeti menim üstümde idi.
-Yox, mama. Yeyirem. ,- zorla gülümseyib yeniden başımı aşağı saldım.
Seher erkenden yene Orxan aparacaqdı meni mektebe. Ancaq heç getmek istemirdim. Camala ne cavab vereceyimi deqiqlikle bilmirdim. Yol boyu fikirli halda dayanmışdım. Orxan heç ne demese de meni anlayıb daha da üstüme gelmirdi. Hemin gün ders bitene qeder o stulda nece oturmuşdum, bir Allah bilir. Dersden çıxdıqda Camalı qarşımda görüb qorxaq addımlarla yanına yaxınlaşdım. Hal-evhal tutduqdan sonra her ikimiz susurduq. Ne o cesaret edirdi menim cavabımı soruşmağa, ne de men öz fikrimi izah ede bilirdim.
-Deyesen çox çekecek senin cavabın. ,- gülümsese bele sesinden gergin olduğu aydın duyulurdu.
-Yox.
-Ne yox? ,- deyesen iki başlı cavab vermişdim deye Camal özü de çaşıb qalmışdı. İndi ise gülerek qarşımda dayanıb menden cavab gözleyirdi.
- Men qerarımı verdim.
-Yeni?
-Yeni, razıyam. ,- bir neçe gündür ağlımın bir küncünde dayanan cavabı nehayet dile getirmişdim. Bu razılıq özü ile birlikte bize neler getirecekdi, onu bilmirdik.
Camal ise deyesen menim bu cavabımı gözlemirdi deye emelli çaş-baş qalmışdı.
-Deqiq razısan?
-Qerarımı deyişdirsem qebul edeceksen ki?,- bu defe men gülümseyirdim.
-Elbette ki, yox!
İki hefte içinde Camalla birlikte bütün her yeri gezib gelinliyimi üreyimce almışdıq. Qalan her şeyle ise Camal özü maraqlanıb, hell etmişdi. Başım o qeder bu toy teşvişine qarışmışdı ki, heç ailem haqqında bele düşünmürdüm.. Ya da düşünmek istemirdim..
Evimde son gece idi qalırdım. Gün boyu her kese dolu gözle baxırdım. Az qalırdım oturum hönküre-hönküre ağlayım ki, meni bağışlayın. Hemin geceni anam kefsiz olduğu görüb meni tek qoymayıb yanımda yatmışdı. Niye bele olduğumu defelerle soruşsa da heç ne demeyib sadece onu qucaqlayırdım. Seher erkenden oyanmışdım. Ağlımdan min bir fikir keçse de her şeyi bir kenara qoyub qerarımın arxasında dayanacaqdım. Çantamdan bir kağız tapıb içine ne yazacağımı düşünürdüm. Ağlımda, beynimde o qeder düşünceler

<< 1 ... 46 47 [48] 49 50 ... 174 >>